حسین جباری - دانش آموخته کارشناسی ارشد هوافضا-آیرودینامیک، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد
علی اسماعیلی - استادیار مهندسی هوافضا، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد
محمدحسن جوارشکیان - استاد مهندسی هوافضا، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد

در مطالعه پیشرو با بهینه یابی طول و ارتفاع توزیع زبری که به عنوان ابزاری کارآمد در کنترل غیر-فعال جریان بر روی بالواره با سطح مقطع ( ۰۴۱۷ ) NASA- LS ، می باشد، سعی در بررسی تاثیر المان های زبری بر مدارهای فاز پرتریت و بهبود بخشیدن به عملکرد آیرودینامیکی بالواره مذکور در دستور کار بوده است. به منظور دست یافتن به اهداف این تحقیق، عدد رینولدز و زاویه حمله به ترتیب در مقادیر Re=۱/۴×۱۰(۵) و زوایای ۸، ۱۲ و ۱۶ درجه تنظیم شده است. در این تحقیق با رویکردی عددی تاثیر توزیع المان های زبری بر رفتار جریان گذرنده روی بالواره مذکور، توسط مدارهای فاز پرتریت در دستور کار بوده است. شایان ذکر است در راستای پرواز ریزپرنده ها به دلیل ابعاد کوچک و سرعت حرکت پایین، ظهور پدیده شناخته شده حباب جداشده آرام قریب الوقوع است و ازآنجایی که پدیدهمذکور عملکرد آیرودینامیکی و الگوهای مدار فاز پرتریت را بشدت تحت تاثیر قرار می دهد، شناخت، بررسی و کنترل آن می تواند پارامتری کلیدی محسوب شود. دراین بین، نتایج حاصله نشان از پدیدار شدن حلقه های تودرتو از مدار فاز پرتریت متاثر از تغییرات آرایش جریان دارند. همچنین توزیع زبری در ابعاد و مکان مناسب می تواند تا درصدهای بالایی به عنوان عامل کمک کننده به افزایش عملکرد بالواره، شناخته شود و مبنای کار طراحان ریزپرنده ها قرار گیرد.

فاز پرتریت،حباب جداشده آرام، زبری، رینولدز بحرانی، کنترل غیر-فعال، عملکرد آیرودینامیکی