پارسا بامشادی - گروه زبانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران

هدف پژوهش حاضر این است که استعاره در زبان روزمره کردی با رویکردی شناختی و بر پایه­ «نظریه استعاره­  مفهومی» بررسی شود. با واکاوی داده­ هایی از گویش گورانی و از گفتار روزمره اهل زبان، استعاره­ های زبانی نهفته در آنها استخراج، سپس استعاره­ های مفهومی زیرساختی آنها شناسایی و دسته­ بندی می­ شود. یافته­ های این پژوهش به ­روشنی گویای آن است که در زبان کردی خودکار نمونه­ هایی از استعاره­ های سویمند، هستی­ شناختی، ظرف و جان­بخشی به­ فراوانی دیده می­شود. این یافته ­ها یک بار دیگر یادآور این واقعیت است که استعاره تنها ویژه­ زبان ادب نیست بلکه باید آن را بخش جدایی ­ناپذیر از سامانه­ ذهن و زبان آدمی دانست.        

گویش کردی گورانی, زبان شناسی شناختی, استعاره مفهومی, استعاره سوی مند, استعاره هستی شناختی