واحد آدشته - کارشناس مطالعات شرکت آبفار مرکزی
سیدصدرالدین حسینی - ۲. مسئول اداره نگهداری شرکت آبفار مرکزی
علی صفر حیدری - مدیرعامل شرکت آبفارمرکزی

حیاتی ترین عنصر جهان آب است،آب مایه حیات و بقای زندگی است.ارزش آن تا بدان پایه است که بدون آن ادامه زندگی ناممکن به نظر می رسد و این مساله در زندگی مردمی که از راه کشاورزی و دامداری امرار معاش می کنند از ویژگی بیشتری برخوردار است و خشکسالی و کم آبی های پیاپی باعث شده که این مردم همواره برای تامین آب بیاندیشند.با توجه به اهمیت بالای این عنصر مادی در اوستا و بندهش هم به تقدس و توصیف آن پرداخته شده است:ستایشگرم آب پاک سودرسان زندگی ساز را.ستایشگرم آن اردیسوراناهیتا را،آن نگاهبان شایسته آبهای نیالوده گیتی را-وآن آب پهنه گستر زمین را که سازنده زندگی است،که زاینده نیروست از برای تندرستی.که چون فرو ریزد دیوان را نابود سازد و چون روان شود ناپاکی ها و آلودگیها را نیست گرداند....(اوستا) دیگر آب را آفرید به پنجاه و پنج روز که از روز مهر،ماه اردیبهشت تا روز آبان،ماه تیر،پنج روز درنگ کرد تا روز دی به مهر .آن پنج روز گاهنبار و آن را نام((مدیوشم))که آن را گزارش این که او آب را روشن بکرد،زیرا نخست تیره بود.....(بندهش)بی شک باران یکی از منابع بسیار مهم تامین کننده آب بوده و هست.ارزش حیاتی باران برای کشاورزان و دامداران که به شدت متکی به نم و رطوبت زمین اند سبب شده که همیشه چشم به آسمان بدوزند و در انتظار آمدن ابرهای باران زا باشند و همین امر موجب مراسمی برای طلب و تمنای باران شده است.این مراسم ها به هر دو صورت گروهی و انفرادی و با توجه به فرهنگ و آیین هر منطقه شکل خاصی به خود می گیرد.در این تحقیق سعی بر آن شده تا به بررسی آناهیتا بعنوان مدخلی برای ارزش آب و مدیریت آن و نیز آیین های خاص و متعلق به آن دوران پرداخته شود.

اوستا،بندهش،آناهیتا،مدیوشم،الهگان،آبریزگان