ایوب ویسی نیا - کارشناسی ارشد، گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
محمد ابراهیمی - دانشیار، گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
بهمن رحیم زاده - استادیار، گروه زمین شناسی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
رسول اسمعیلی - دانشجوی دکترا، آکادمی علوم، دانشگاه چین، پکن، چین

مجموعه افیولیتی کامیاران در لبه جنوبی زون سنندج-سیرجان و زون برخوردی صفحه عربی و ایران قرار دارد. این مجموعه بین مجموعه هرسین در جنوب خاور و مجموعه سروآباد در شمال باختر قرار دارد. شواهد صحرایی نشان می دهند که افیولیت گرماب در شمال خاور کامیاران یک تکتونیک ملانژ است که واحدهای آن شامل گابرو و پریدوتیت های سرپانتینی شده است. الیوین، کلینوپیروکسن و ارتوپیروکسن بهمراه کروم اسپینل با بافت کومولیتی و گرانولار کانی های اصلی پریدوتیت ها را تشکیل می دهند. براساس نتایج تجزیه شیمیایی گابروها دارای سرشت توله ایتی تا کالک-آلکالن بوده و ویژگی های مورب تا قوس اقیانوسی را نشان می دهند. شواهد شیمیایی و نمودارهای ژئودینامیکی پریدوتیت های گرماب نشان می دهند که این سنگ ها به پریدوتیت‎های آبیسال شباهت دارند که از یک خاستگاه گوشته ای پسماند با ترکیب اسپینل لرزولیتی نوع مورب با درجه ذوب بخشی ۱۵ تا ۲۰ درصدی حاصل شده اند. شکسته شدن پوسته نئوتتیس و فرورانش آن به زیر خود در کرتاسه پایانی، منجر به توقف فرورانش دور اول نئوتتیس به زیر صفحه ایران و شکل گیری حوضه قوس-پشت قوس (دور دوم فرورانش) و سنگ های وابسته به آن در افیولیت های کامیاران شده است.

افیولیت, مورب, ژئوشیمی, کامیاران, زاگرس