ارزیابی ارتباط بین سن سنگ های رسوبی با دوام آنها در محیط های تخریبی

به دلیل گسترش سطحی بسیار زیاد سنگ­های رسوبی در سطح زمین و قرارگیری بسیاری از سازه های عمرانی بر روی آنها، شناخت این سنگ­ها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار می­باشد. این شناخت در محیط های تخریبی همچون سواحل به دلیل وجود عوامل مخرب دارای اهمیت بیشتری است. از مهمترین عوامل موثر روی نتایج پارامترهای مهندسی، سن تشکیل سنگ­های رسوبی است. هدف از این تحقیق بررسی میزان تاثیر سن سنگ روی پایداری موج شکن به منظور انتخاب مصالح مناسب­تر برای ساخت موج شکن می­باشد. روش تحقیق شامل بازدید صحرایی از تعدادی از موج شکن­های سواحل جنوبی و شمالی ایران، بررسی پارامترهای سنگ شناسی و سازه­ای مصالح سنگی لایه حفاظ، انجام آزمایش های مهندسی جهت کمک به سنجش دوام و ارزیابی تاثیر سن مصالح سنگی بر نتایج و عملکرد این مصالح می­باشد. نتایج نشان دهنده اولویت انتخاب مصالح با ترکیب سیلیسی همچون ماسه سنگ نسبت به مصالح کربناته در سن زمین شناسی یکسان می­باشد. همچنین افزایش سن مصالح سنگی (از پلیستوسن تا کرتاسه) سبب افزایش دانسیته سنگ (از ۵۹/۱ تا ۴۵/۲ گرم بر سانتیمتر مکعب)، کاهش تخلخل (از ۷/۴۴ تا ۴۱/۰ درصد) و جذب آب (از ۶/۲۹ تا ۲۱/۰ درصد)، افزایش پارامترهای مقاومتی شامل افزایش مقاومت فشاری تک محوری (از ۵ تا ۱۹/۱۱۱ مگاپاسکال)، افزایش بارنقطه­ای (از ۲/۱ تا ۱۲/۵ مگاپاسکال) و افزایش مقاومت کششی (از ۱۰/۰ تا ۵۶/۱۶ مگاپاسکال) و کاهش افت ناشی از فرایندهای سایشی، ضربه­ای و شیمیایی شامل کاهش افت ارزش ضربه­ای (از ۳۰/۵۴ تا ۹۴/۱۰ درصد)، افزایش شاخص دوام وارفتگی (از ۱۰/۸۲ تا ۴۴/۹۹ درصد)، کاهش افت سلامت سنگ (از ۵۰/۲۸ تا ۰۳۸/۰ درصد) و کاهش افت سایش لس آنجلس (از ۵۷/۷۱ تا ۶۷/۲۲ درصد) می­گردد.

Keywords:

موج شکن , سن زمین شناسی , دوام سنگ , آزمایش فیزیکی , آزمایش مکانیکی , آزمایش دوام داری