سنگ نگاری و سنگ شناسی سنگ های متاولکانیکی بایمودال پالئوزوئیک پیشین شمال ماکو، شمال غرب ایران

در نواحی شمال ماکو، رخنمون های ناپیوسته ای از سنگ های ولکانیکی برونزد دارند. دگرگونی در حد رخساره شیست سبز سنگ های ولکانیکی منطقه را تحت تاثیر قرار داده است. این مجموعه ولکانیکی بایمودال بوده و از گدازه و سنگ های آذرآواری اسیدی و بازیک تشکیل شد ه اند. گدازه های این واحد، واحد سنگی کامبرین و هم ارز لشگرک را پوشانده و به طور پیشرونده به وسیله واحد دولومیتی دونین پوشیده می شوند. داده های ژئوشیمیایی سنگ های متابازیک و متاریولیتی بیانگر ماهیت انتقاالی تا قلیایی ماگمای اولیه بوده و الگوی REE آن ها دارای شیب منفی بوده و نسبت LREE/HREE در آن ها بالا می باشد. غنی شدگی مشخصی در عناصر HFS دیده می شود. سنگ های متاریولیتی مشابه ریولیت های مناطق ریفتی (A۱-Type) می باشند. داده های ژئوشیمیایی حاکی از آن است که سنگ های مورد مطالعه حاصل تبلور تفریقی یک ماگمای بازیک همراه با آلایش پوسته ای بوده و به عبارتی دارای ارتباط ژنتیکی بوده و از یک ماگمای واحد منشا گرفته اند. ماگمای سازنده سنگ های مورد مطالعه از ذوب بخشی ۳-۱۰ درصدی یک منشا گوشته ای غنی شده گارنت پریدوتیتی در یک محیط کششی کافتی درون قاره ای تشکیل شده است. این جایگاه با محیط کششی کافتی حاکم بر سایر نقاط ایران در پالئوزوئیک پیشین در مراحل آغازین تشکیل و گسترش پالئوتتیس سازگار است.

Keywords:

پالئوزوئیک پیشین , ولکانیسم بایمودال , کافت , پالئوتتیس , ماکو