گرمایش زمین در شهر تهران و ارائه سیاست های مشارکتی جهت کاهش اثرات آن

پدیده تغییر اقلیم به عنوان یکی از بحران های محیط زیستی شناخته می شود که باعث افزایش نگرانی های بسیار زیادی در جوامع بشری شده است. با توجه به نقش پررنگ انسان ها در تولید گازهای گلخانه ای، در این مقاله با انجام مدل سازی برای پیش بینی اقلیم آتی شهر تهران بر اساس سه سناریوی خوش بینانه، بدبینانه و یک سناریوی نه بدبینانه و نه خوش بینانه، تغییرات پارامترهای جوی در بازه زمانی بین سال های ۲۰۴۶ تا ۲۰۶۵ بررسی شده است که مطابق با هر سه سناریوی محتمل، میزان بارندگی ها کاهش و دمای هوا افزایش خواهد یافت. همچنین در این مقاله برای مدل سازی تغییر اقلیم از نرم افزار LARS-WG استفاده گردیده است. LARS-WG نمونه ای از مدل های مولد پارامترهای هواشناسی است که برای شبیه سازی داده های آب و هوایی برای زمان حال و آینده در یک منطقه به کار می رود. سپس با توجه به نقش سوخت های فسیلی در تشدید این پدیده و همچنین مشخص نمودن سهم هر یک از انواع حمل ونقل در تولید کربن، به سیاست های موجود پیرامون کاهش مصرف سوخت های فسیلی اشاره شده است. در انتها با توجه به لزوم مشارکت مردم در جنبه های مختلف سیاست گذاری ها اعم از رفتاری- اجتماعی و تکنولوژیکی – فنی، راهکارهای مناسب جهت کاهش تولید کربن در حوزه حمل ونقل ارائه شده است.

Keywords:

برنامه ریزی مشارکتی , تغییر اقلیم , حمل ونقل , تهران