فاطمه ملاح - دانشیار گروه جراحی زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
مینا زینال زاده - دانشجوی کارشناسی هوشبری، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
دارا الوندفر - استادیار گروه جراحی عمومی و عروق، مرکز تحقیقات تنفس و خواب راحت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.

مقدمه: با توجه به افزایش شیوع دیابت بارداری که از اندیکاسیون های انجام سزارین است که هر دوی این موارد اثرات نامطلوبی بر مسیر انعقادی دارند؛ مطالعه حاضر با هدف مقایسه مقدار دی دایمر در دو گروه از زنان باردار سالم و دیابتی بعد از سزارین و بررسی خطرات انعقادی بعد از سزارین انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی در سال ۱۳۹۸ بر روی ۱۵۰ زن سالم و مبتلا به دیابت بارداری کاندید سزارین انتخابی در بیمارستان الزهراء تبریز انجام شد. میزان دی دایمر در روز قبل جراحی، روز بعد عمل، روز هفتم و چهاردهم برای هر دو گروه اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۲) و آزمون های تی مستقل، کای اسکوئر، رگرسیون و همبستگی اسپیرمن انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: میزان دی دایمر در روز بعد از جراحی، بیشترین اختلاف آماری معنادار بین زنان سالم و زنان مبتلا به دیابت بارداری وجود داشت (۰۰۱/۰=p)؛ همچنین در ۷ روز پس از جراحی (۰۱۲/۰=p) و ۱۴ روز پس از جراحی (۰۳۹/۰=p) نیز میزان دی دایمر در زنان با دیابت بارداری به طور معناداری بالاتر از زنان سالم بود. همچنین مشخص شد که مصرف سیگار (۰۳۱/۰=p) و سابقه بارداری قبلی (۰۴۱/۰=p) با افزایش سطح دی د ایمر در زنان با دیابت بارداری به طور معناداری ارتباط دارند. نتیجه گیری: دیابت بارداری در افزایش سطح دی دایمر نقش دارد و می تواند منجر به افزایش سطح پلاسمایی دی دایمر گردد.

ترومبوز ورید عمقی, دی دایمر, دیابت بارداری, سزارین