علیرضا حیدری - دانشجوی دکترای روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
پرویز عسگری - دانشیار گروه روان شناسی ، واحد اهواز ، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز ، ایران .
سعید بختیارپور - استادیار گروه روان شناسی ، واحد اهواز ، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز ، ایران .
علیرضا حیدرئی - دانشیار گروه روانشناسی، واحد اهواز ، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز ،ایران.
فریبا حافظی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز، دانشکده علوم انسانی،گروه روانشناسی دانشگاه، اهواز، ایران

مقدمه: رضایت زناشویی می­تواند تحت تاثیر عوامل مختلف اعم از فردی و بین فردی باشد. تمایزیافتگی خود، بخشودگی و ناگویی هیجانی می­توانند از جمله این عوامل باشند. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه تمایز یافتگی خود، بخشودگی بین فردی و ناگویی خلقی در معلمان زن با رضایت زناشویی بالا و پایین بود. روش کار: این پژوهش از نوع علی­­­_مقایسه ای است. جامعه آماری، شامل کلیه معلمان زن متاهل مقطع ابتدایی آموزش و پرورش منطقه آزاد اروند بود که در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ مشغول به خدمت بودند. ۲۰۰ آزمودنی به عنوان نمونه پژوهش با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به پرسشنامه های بخشودگی بین فردی (۱۳۸۹)، تمایزیافتگی خود (۱۹۹۸)، مقیاس ناگویی خلقی (۱۹۹۴) و رضایت زناشویی (۱۹۸۹) پاسخ دادند. از آزمون تحلیل واریانس در SPSS-v.۱۶. برای بررسی فرضیه­های پژوهش استفاده شد. نتایج: بین دو گروه معلمان زن با رضایت زناشویی بالا و پایین به لحاظ متغییرهای تمایز یافتگی خود (۰.۰۱ >P و ۷.۸۸ =F)، بخشودگی بین فردی (۰.۰۱ >P و ۴۹.۵۳ =F) و ناگویی خلقی (۰.۰۱ >P و ۱۵.۶۸ =F) تفاوت معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش، زنان سطح تمایزیافتگی و بخشودگی بالاتر و نیز ناگویی هیجانی کمتر، تاثیر معناداری بر بهبود رضایت زناشویی معلمان زن متاهل دارد.

تمایزیافتگی, بخشودگی بین فردی, ناگویی خلقی, رضایت زناشویی