اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر خودپنداره و افسردگی افراد مبتلا به اختلال پرخوری

چکیده مقدمه: امروزه اختلالات خوردن یک موضوع مطرح در جامعه و از مورد توجه­ترین اختلالات روانی به شمار می­روند که ریشه در مسائل زیستی، روانی، اجتماعی و فرهنگی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر خودپنداره و افسردگی افراد مبتلا به اختلال پرخوری است. روش کار: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش کلیه­ی افراد مبتلا به اختلال پرخوری شهر تهران بودند که از بین آنها تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب و سپس در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های خودپنداره، افسردگی و اختلال پرخوری استفاده شد. نتایج: با توجه به میزان ۷۰۰/۱۶۶F=. در متغیر خودپنداره و ۹۹۷/۵۸۷F=  در متغیر افسردگی، می­توان اینگونه بیان کرد که میان گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون تغییرات معناداری مشاهده می­شود. که نشان می­دهد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) باعث بهبود خودپنداره، کاهش افسردگی و کاهش معنادار علائم پرخوری گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل گردیده است. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر بهبود خودپنداره و کاهش افسردگی و علائم پرخوری موثر است و استفاده از این روش درمانی سودمند به نظر می­رسد.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , خودپنداره , افسردگی و اختلال پرخوری