محمد مهدی مجلسی آذر - فلسفه تعلیم و تربیت،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد اراک،ایران
خلیل غفاری - گروه علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد الیگودرز، ایران
فائزه ناطقی - گروه علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک،ایران

مقدمه: ارتباط والدین و فرزندان از موارد مهمی است که سال ها نظر صاحب نظران و متخصصان تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر بخشی الگوی تربیتی برای والدین مبتنی بر کسب مهارت گفتگو به منظور افزایش ادراک و همدلی رابطه والد، فرزند (کاهش شکاف بین نسلی) در فرزندان نوجوان ایشان صورت گرفته است.روش کار: پژوهش حاضر شبه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد، جامعه آماری دانش آموزان و والد مادر مدارس متوسطه دولتی ناحیه (۱) شهرستان ارومیه می باشد که با روش نمونه گیری غیر تصادفی انتخاب و پس از غربال گری به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه ادراک رابطه والد– فرزند فاین (PCRS) و همدلی دیویس بودند. گروه آزمایش ۸ جلسه یک ساعته آموزش مهارت گفتگو را دریافت کردند.نتایج: آزمون فرضیه ها نشان داد که آشنایی والد مادر با مهارت گفتگو فقط منجر به بهبود مولفه های عاطفه مثبت و ارتباط در ادراک رابطه والد-فرزندی گردید اما آشنایی والد مادر با مهارت گفتگو در هیچ یک از مولفه های همدلی در فرزندان نوجوان آنها تاثیر معنادار نداشت.نتیجه گیری: آشنایی والد مادر با مهارت گفتگو بر مولفه عواطف مثبت از ادراک رابطه والد-فرزند در حقیقت نشانگر این موضوع است که با توجه به افزایش اختلالات روانی و خلقی در کودکان و نوجوانان، ارتباط مادر که همواره منبع محبت به فرزندان است اهمیت بسیاری پیدا می کند. آشنایی والد مادر با مهارت گفتگو بر افزایش مولفه ارتباط در ادراک رابطه والد مادر-فرزند تاثیرگذار است.

همدلی, ادراک رابطه والد- فرزند, گفت و گو