رسوب شناسی و محیط های رسوبی تالاب های جنوب و جنوب غرب دریاچه ارومیه
عنوان مقاله: رسوب شناسی و محیط های رسوبی تالاب های جنوب و جنوب غرب دریاچه ارومیه
شناسه ملی مقاله: JR_GSJ-29-116_024
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_GSJ-29-116_024
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
بیتا میرزاپور - دانشجوی دکتری ، گروه علوم زمین، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
راضیه لک - دانشیار، پژوهشکده علوم زمین، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران
سید محسن آل علی - استادیار، گروه علوم زمین، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
مرتضی جمالی - دکتری زمین شناسی، عضو مرکز ملی تحقیقات فرانسه، CNRS- پاریس- فرانسه
رضا شهبازی - دکتری زمین شناسی، گروه مخاطرات، زمین شناسی مهندسی و زیست محیطی، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران
خلاصه مقاله:
بیتا میرزاپور - دانشجوی دکتری ، گروه علوم زمین، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
راضیه لک - دانشیار، پژوهشکده علوم زمین، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران
سید محسن آل علی - استادیار، گروه علوم زمین، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
مرتضی جمالی - دکتری زمین شناسی، عضو مرکز ملی تحقیقات فرانسه، CNRS- پاریس- فرانسه
رضا شهبازی - دکتری زمین شناسی، گروه مخاطرات، زمین شناسی مهندسی و زیست محیطی، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران
دریاچه ارومیه به عنوان یکی از بزرگ ترین دریاچه های فوق اشباع از نمک جهان واقع در شمال غرب ایران است. تعداد زیادی تالاب در حواشی دریاچه ارومیه بهویژه در بخش جنوب دریاچه واقع شده است. تالابها به عنوان یکی از بسترهای ثبت وقایع محیطی و اقلیمی حائز اهمیت هستند. بررسی رسوبشناسی و پارامترهای آماری رسوبشناسی در تحلیل محیط های رسوبی مختلف در رسوبات تالابهای جنوبی اطراف دریاچه ارومیه شامل تالاب کانی برازان و سولدوز، موضوع پژوهش حاضر می باشد. هدف از این پژوهش بازسازی نوسانات سطح آب دریاچه ارومیه و تاثیر آن بر محدودههای تالابی در دوره هولوسن است. به این منظور تعداد ۲۴ مغزه رسوبی با بیشینه ژرفای ۱۲ متر و مجموع عمق حدود ۲۰۰ متر با استفاده از مغزه گیر دستی و تعداد ۸ مغزه دست نخورده توسط ویبراکورر برداشت و بررسی شد.ر خساره های رسوبی براساس بافت و ساخت رسوب، ترکیب رسوبات تخریبی و مواد آلی، رنگ، وجود بقایای گیاهی و صدفی و سایر مولفههای ماکروسکوپی شناسایی و تفکیک شدند. نمونه برداری براساس تغییر در نوع رسوبات و رخساره های رسوبی انجام گرفت. تعداد ۱۵۰عدد نمونه رسوبی جهت انجام آنالیز دانه بندی تفکیک شد.دانه بندی نمونهها به دو روش الک مرطوب و ذرات ریزتر از ماسه (سیلت و رس) توسط دستگاه لیزر (Laser particle Sizer Analysette) انجام شد و با استفاده از نرم افزار سدی لایزر (Sedilizer) پارامترهای آماری رسوبشناسی محاسبه شد و در نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. تعداد ۲ نمونه از بقایای گیاهی به روش ایزوتوپ C۱۴-AMS، برای آنالیز سن سنجی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج، گویای وجود ۸ رخساره، متعلق به ۳ محیط رسوبی دریاچه ای، تالابی و رودخانه ای است. نتایج سنسنجی نیز نشانگر نرخ متوسط رسوب گذاری در بخش جنوبی دریاچه ارومیه حدود ۵/۰ میلیمتر در سال میباشد. با این وجود نرخ رسوب گذاری برای عمقهای مختلف رسوبات متفاوت است. براساس تحلیلهای مغزههای مختلف، بازسازی جغرافیای قدیمه جنوب دریاچه ارومیه و میزان گسترش آن در ۲۰ هزار سال گذشته انجام گرفت. این مطالعه نشان می دهد که در کواترنری پایانی دریاچه ارومیه تا ابتدای دلتای فعلی سیمینهرود گسترش داشته است. در انتهای پلیستوسن و ابتدای هولوسن پسروی خطوط ساحلی در بخش جنوبی و پیشروی رسوبات آبرفتی رودخانه زرینهرود و سیمینهرود در جنوب منطقه اتفاق افتاده است. هولوسن پایانی، با کاهش سطح تراز آب و ایجاد شرایط کمی خشک (در حدود ۴ هزار سال گذشته) و گسترش پلایای حاشیه ای همراه بوده است. از حدود ۲ هزار سال پیش نیز شرایط امروزی بر منطقه حاکم بوده است.
کلمات کلیدی: دریاچه ارومیه, تالاب کانی برازان, تالاب سولدوز, رسوب شناسی, محیط های رسوبی, مغزه رسوبی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1362809/