حسین قاسمی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نایین

در چند سال گذشته بی شک آموزش عالی در کشور ایران از ابعاد مختلف به ویژه از نظر کمی، پیشرفت شگفتی داشته است، اما این پیشرفت بیشتر در آموزش عالی عمومی مشهود بوده و آموزش عالی فنی و حرفه ای کمتر از این پیشرفت بهره مند بوده است. اغلب دانشکده های فنی و مهندسی فقط آموزش را در گستره رسالت خویش بدون هیچ برنامه و تمهیداتی به منظور تزریق آموزش نظری تلقی نموده اند و کمتر برنامه های کاربردی و عملی را فراروی خود قرار داده اند که متعاقباً شاهد فراغت هزاران دانش آموخته رشته های فنی و مهندسی می شویم که کمترین نشانه نوآوری و اندیشه آفرینی در آنان نیست و همواره در پی کار و اشتغال در هر زمینه ای حتی بی ارتباط با نوع تخصص و رشته تحصیلی خود می باشند. به همین منظور باید سعی گردد تا شاهد برنامه هایی با دورنمایه کارآفرینی که دانشجویان کارآفرین ثمره آن است باشیم که این امر محقق نمی شود، مگر با توجه به این نکته که دانشکده ای که قصد دارد کارآفرین تربیت کند باید خود سازمانی انعطاف پذیر، کار آمد، خلاق، نوآور و کارآفرین باشد تا بتوانند در برابر تغییر و تحولات انعطاف داشته باشد ونیروی انسانی کارآفرین را با توجه به نیازها و تغییرات بازار کار تربیت نماید. روش تحقیق توصیفی است. گروه نمونه پژوهش که مجموعاً88 نفر می باشند. با توجه به معیارهای ورود به مطالعه و از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب گردیدند. ابزار اصلی جمع آوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته شامل 75 سوال می باشد. پرسشنامه های جمع آوری شده با روش آماری توصیفی و آزمون آماری استنباطیTتحلیل شد. تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که از مجموع 75 راهکار پیشنهادی، همگی راهکارها بعنوان راهکارهای تبدیل دانشکده های فنی و مهندسی فعلی به دانشکده های کارآفرین پرور مطلوب ارزیابی گردیدند. ولیکن راهکار تاسیس مراکز رشد و فناوری دردانشگاه ها؛ برقراری ارتباط تنگاتنگ صنعت و دانشگاه؛ تشکیل شرکت تعاونی های دانش بنیان در دانشکده؛ راه اندازی مرکز جدیدجوار دانشگاهی ASDبالاترین میزان مطلوبیت را کسب نمودند.

آموزش عالی، دانشکده های فنی و مهندسی، کار آفرینی، کارآفرین، اشتغال