استفاده از چرخه های ترمودینامیکی میلر و اتکینسون در موتور های احتراق داخلی روزآمد

پر استفاده ترین چرخه در موتورهای احتراق داخلی امروزی، چرخه ی اتو۲ میباشد.یکی از مهمترین ایرادهای این چرخه بازده نسبتا پایین و عدم استفاده از ظرفیت موجود در گاز خروجی برای کاردهی به دلیل برابر بودن نسبت تراکم آن و نسبت انبساط آن میباشد. چند سال بعد از معرفی چرخه ی اتو، جیمز اتکینسون۳ چرخهای معرفی کرد که نسبت انبساط آن از نسبت تراکم آن بیشتر بود و بازدهی بالاتر از چرخه ی اتو داشت.اما این چرخه گشتاور پایینی تولید میکند، لذا این موتورها با یک موتور الکتریکی کوپل شده و در خودروهای دونیرویی استفاده میشوند.در این مقاله به معرفی چرخه های بیش انبساط (میلر۴ و اتکینسون) از دیدگاه ترمودینامیکی پرداخته شده است و راندمان این موتورها با بقیه موتورها با استفاده از روابط ترمودینامیکی مقایسه شده است.چند مورد از روش های بکارگیری این چرخه ها در موتورهای امروزی و نقاط ضعف و قوت آنها نیز بررسی شده اند.این روشها در خودروهای دونیرویی استفاده میشوند و چند مثال از نمونههای موفق و پیش بینی آینده آنها بیان شده است. کاهش مصرف سوخت و کاهش تولید گازهای گلخانه ای از دیگر نکات قابل توجه این چرخه ها هستند که به بررسی کمی و کیفی آنها پرداخته ایم.

Keywords:

چرخه ی بیش انبساط , بازده حرارتی , گازهای گلخانه ای , خودروی دونیرویی