پیش بینی حل مساله اجتماعی بر اساس سبک های مقابله با عوامل تنش زا در دانشجویان

همه افراد از جمله دانشجویان در زندگی با مسائل و چالش های میان فردی بسیاری مواجه می شوند و مهم نحوه حل آنها است که به نظر می رسد سبک های مقابله با عوامل تنش زا با آن رابطه دارد. در نتیجه، هدف این پژوهش پیش بینی حل مساله اجتماعی بر اساس سبک های مقابله با عوامل تنش زا در دانشجویان بود. مطالعه حاضر مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش همه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بودند. حجم نمونه طبق فرمول کوکران ۲۲۰ نفر محاسبه که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش سیاهه تجدیدنظرشده حل مساله اجتماعی (دزوریلا و همکاران، ۲۰۰۲) و پرسشنامه سبک های مقابله با عوامل تنش زا (اندلر و پارکر، ۱۹۹۰) بودند. داده ها با روش های ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان در نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ در سطح معناداری ۰۵/۰ تحلیل شدند. نتایج ضرایب همبستگی پیرسون نشان داد که سبک مساله مدار با حل مساله انطباقی رابطه مثبت و معنادار و سبک های هیجان مدار و اجتناب مدار با حل مساله انطباقی رابطه منفی و معنادار و سبک مساله مدار با حل مساله غیرانطباقی رابطه منفی و معنادار و سبک های هیجان مدار و اجتناب مدار با حل مساله غیرانطباقی رابطه مثبت و معنادار داشتند (۰۵/۰>P). همچنین، نتایج رگرسیون چندگانه با مدل همزمان نشان داد که سبک های مقابله با عوامل تنش زا توانستند ۶۸ درصد از تغییرات حل مساله انطباقی و ۲۲ درصد از تغییرات حل مساله غیرانطباقی را تبیین کنند (۰۵/۰>P). با توجه نتایج پژوهش حاضر، روانشناسان و مشاوران دانشگاه برای افزایش حل مساله انطباقی و کاهش حل مساله غیرانطباقی در دانشجویان می توانند زمینه را برای بهبود سبک های مقابله با عوامل تنش زا فراهم آورند.

Keywords:

حل مساله اجتماعی , سبک های مقابله با عوامل تنش زا , دانشجویان