مقایسه اثربخشی آموزش مبتنی بر طرحواره و آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خستگی از شفقت در مادران مراقب خانواده

چکیدهمادران مراقبت کننده از کودکان اتیسم و کودکان دچار اختلال جسمی- حرکتی نه تنها از داغ ننگ جامعه رنج می برند؛ بلکه در خطر ابتلاء به مشکلات و ناتوانی های روانی هستند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش مبتنی بر طرحواره و آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خستگی شفقت در مادران مراقب خانواده بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش همه مادران کودکان با اختلال اتیسم و کودکان با مشکلات جسمی- حرکتی بودند که فرزندشان در مدارس ویژه شهر تهران در سال ۱۳۹۸ مشغول به تحصیل بودند که از میان آن ها ۴۵ مادر داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و با همگن سازی سن و مدت زمان مراقبت در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. شرکت کننده ها به پرسشنامه خستگی از شفقت مراقبین خانواده ، نسخه کوتاه پرسشنامه طرحواره یانگ (۱۹۹۸)؛ نسخه دوم پرسشنامه تعهد و عمل بوند و همکاران (۲۰۱۱) پاسخ دادند. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل طرح آمیخته و نرم افزار ۲۵SPSS استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد آموزش مبتنی بر طرحواره (۰۱/۰> P و۴۱/۱۱ =F) و آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد (۰۱/۰> P و۷۷/۱۹ =F) در مقایسه با گروه کنترل بر خستگی از شفقت موثر بودند. براساس یافته های حاصل از پژوهش حاضر آموزش مبتنی بر طرحواره و آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد هر دو بر کاهش خستگی از شفقت مادران مراقب خانواده موثر بودند. همچنین بین اثربخشی آموزش مبتنی بر طرحواره و آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد تفاوت معناداری وجود ندارد.کلیدواژه ها: آموزش مبتنی بر طرحواره، آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد، خستگی از شفقت، مادران مراقب خانواده

Keywords:

آموزش مبتنی بر طرحواره , آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد , خستگی از شفقت , مادران مراقب خانواده