مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری مثبت نگر و آموزش راهبردهای تنظیم شناختی هیجان بر تاب آوری و خودکارآمدی دانش آموزان دختر دارای افسردگی غیربالینی

هدف مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری مثبت نگر و آموزش راهبردهای تنظیم شناختی هیجان تاب آوری و خودکارآمدی دانش آموزان دختردارای افسردگی غیربالینی بود. این پژوهش از حیث هدف، کاربردی؛ ازجهت گردآوری داده ها میدانی و روش تحقیق تجربی از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوم با افسردگی غیر بالینی شهر اهواز که در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹مشغول تحصیل بودند که از بین آنها نمونه ای مشتمل بر ۴۵ نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب گردید. گروه های آزمایش و گواه به روش تصادفی معادل شدند . درمان شناختی رفتاری مثبت نگر بر اساس مداخله تنظیمی برگرفته از کتاب درمان شناختی رفتاری مثبت نگر (بن نینک،۲۰۱۴) طی ده جلسه ۹۰ دقیقه ای و پروتکل آموزش تنظیم شناختی هیجان گراس در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای به ترتیب در گروه های آزمایش۱ و ۲ انجام شد وگروه گواه هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. داده ها به کمک پرسشنامه های افسردگی بک و همکاران (۱۹۹۶)، مقیاس تاب آوری کونر و دیویدسون (۲۰۰۳) و مقیاس خودکارامدی عمومی شرر و همکاران (۱۹۸۲) جمع آوری و با استفاده از تحلیل کواریانس یک متغیری (آنکووا) و چند متغیری (مانکوا)، در نرم افزار SPSS-۲۴ تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که گروه های آزمایش و گواه در مرحله پس آزمون از نظر خودکارآمدی، تاب آوری تفاوت معنی داری داشتند (۰۰۱/۰p <). یعنی، درمان شناختی رفتاری مثبت نگر و آموزش راهبردهای تنظیم شناختی هیجان باعث افزایش تاب آوری و خودکارآمدی در دانش آموزان دختر دارای افسردگی غیربالینی شد. همچنین، نمرات درمان شناختی رفتاری مثبت نگر در هر دو متغیر در مقایسه با راهبردهای تنظیم شناختی هیجان به طور معناداری بیشتر بود. کلید واژه ها: درمان شناختی رفتاری مثبت نگر ، راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ، تاب آوری ،خودکارآمدی، دانش آموزان ، افسردگی غیربالینی

Keywords:

درمان شناختی رفتاری مثبت نگر , راهبردهای تنظیم شناختی هیجان , تاب آوری , خودکارآمدی , دانش آموزان , افسردگی غیربالینی