صادق تقی لو - استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آستارا، آستارا، ایران
رقیه عبدالمحمدی - کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهرقدس، تهران، ایران
محسن جدیدی - دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهرقدس، تهران، ایران

هدف پژوهش حاضر، پیش بینی اختلال نافرمانی مقابله ای بر اساس سبک های فرزندپروری، صفات شخصیتی و ویژگی کمال گرایی والدین بود. روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان ۷ تا ۱۰ سال شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۸ بودند. تعداد ۲۵۰ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش پرسشنامه های علائم مرضی کودکان (گادو و اسپرافکین، ۱۹۹۴)، سبک های فرزندپروری (بامریند، ۱۹۹۱)، صفات شخصیتی نئو (مک کری و کاستا، ۱۹۹۲) و کمالگرایی (فراست و همکاران، ۱۹۹۰) بود. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار آن برای هر چهار پرسشنامه بالای ۰.۷ به دست آمد. همین طور از روایی محتوا به منظور آزمون روایی پرسشنامه استفاده شد، که برای این منظور پرسشنامه ها به تایید متخصصین مربوطه رسید. تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار spss-۲۲ در دو بخش توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه) انجام پذیرفت. نتایج تحلیل داده ها نشان داد سبک فرزندپروری مستبدانه. ۱۷% و روان آزرده خویی می تواند ۲۴% به صورت مثبت و معنا دار، متغیر برون گرایی و سازش پذیری به ترتیب ۱۹% و ۲۳% به صورت منفی و معنادار، همچنین نگرانی درباره اشتباهات، شک درباره اعمال، انتقادگری والدینی و استانداردهای شخصی به ترتیب ۱۳%، ۲۴%، ۳۴% و ۲۸% به صورت مثبت و معنادار قادر به پیش بینی متغیر نافرمانی مقابله ای هستند (۰.۰۵>P). بنابراین بر اساس یافته های پژوهش حاضر، نافرمانی مقابله ای در کودکان با سبک های فرزندپروری، صفات شخصیتی و ویژگی کمال گرایی والدین رابطه دارد و می تواند توسط آن پیش بینی شود.

نافرمانی مقابله ای, سبک های فرزندپروری, صفات شخصیتی, کمال گرایی