غلامرضا ثناگوی محرر - استادیار، گروه روانشناسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران
محمود شیرازی - دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
علیرضا میرشرف الدین - دانشجوی دکتری تخصصی، گروه روانشناسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران
زهرا میری قلعه نو - دانشجوی دکتری تخصصی، گروه روانشناسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران

هدف این پژوهش تعیین تاثیر آموزش بهزیستی روانشناختی بر امید به زندگی، بهزیستی روانشناختی و اضطراب اجتماعی بود. این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش مادران دانش آموزان کم توان ذهنی شهرستان ورامین در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بودند. نمونه پژوهش ۵۰ نفر بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی ساده در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش بهزیستی روانشناختی دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های امید به زندگی (اسنایدر و همکاران، ۱۹۹۱)، بهزیستی روانشناختی (ریف، ۱۹۸۹) و اضطراب اجتماعی (کانور و همکاران، ۲۰۰۰) بودند و داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS-۲۵ تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که گروه های آزمایش و کنترل از نظر هر سه متغیر امید به زندگی، بهزیستی روانشناختی و اضطراب اجتماعی تفاوت معنی داری داشتند (۰۰۱/۰p <). به این ترتیب که این شیوه آموزشی باعث افزایش امید به زندگی و بهزیستی روانشناختی و کاهش اضطراب اجتماعی در مادران دانش آموزان کم توان ذهنی شد. با توجه به نتایج متخصصان سلامت و درمانگران می توانند از روش آموزش بهزیستی روانشناختی برای بهبود ویژگی های مرتبط با سلامت در مادران دانش آموزان کم توان ذهنی استفاده کنند.

آموزش بهزیستی روانشناختی, امید به زندگی, بهزیستی روانشناختی, اضطراب اجتماعی