سارا پارسایی - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران
حسین چنارانی - کارشناس ارشد مشاوره خانواده، گروه مشاوره، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران
اسما فولادی - مدرس، گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی تابران، مشهد، ایران
خدیجه حاتمی پور - استادیار، گروه پرستاری، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران

این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر استرس، سازگاری زناشویی و بهزیستی اجتماعی در پرستاران انجام شد. مطالعه حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش پرستاران متاهل بیمارستان های شهید مفتح و پانزده خرداد شهر ورامین در سال ۱۳۹۸ بودند. نمونه پژوهش ۵۰ پرستار بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه ۲۵ نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای مهارت های اجتماعی را آموزش دید و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استرس (کوهن و همکاران، ۱۹۸۳)، پرسشنامه سازگاری زناشویی (اسپانیر، ۱۹۷۶) و خرده مقیاس بهزیستی اجتماعی (کییز و ماگیار-مو، ۲۰۰۳) استفاده شد. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری با کمک نرم افزار SPSS نسخه بیست و یک تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که بین گروه های آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون از نظر استرس، سازگاری زناشویی و بهزیستی اجتماعی تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر، روش آموزش مهارت های اجتماعی باعث کاهش استرس و افزایش سازگاری زناشویی و بهزیستی اجتماعی در پرستاران شد (۰۵/۰P<). بنابراین پیشنهاد می شود که درمانگران برای کاهش استرس و افزایش سازگاری زناشویی و بهزیستی اجتماعی از روش آموزش مهارت های اجتماعی استفاده نمایند.

مهارت های اجتماعی, استرس, سازگاری زناشویی, بهزیستی اجتماعی