مقایسه اثربخشی آموزش هوش سازمانی و آموزش توانمندسازی کارکنان بر بهره وری سازمانی و جامعه پذیری سازمانی (حمایت اجتماعی) در کارکنان دارای استرس شغلی

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش هوش سازمانی و آموزش توانمندسازی کارکنان بر بهره وری سازمانی و جامعه پذیری سازمانی (حمایت اجتماعی) کارکنان دارای استرس شغلی بود. روش پژوهش شبه آزمایشی طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش شامل ۶۰ کارمند مبتلا به استرس شغلی ( ۲۰ نفر گروه آزمایش ۱ (آموزش هوش سازمانی)، ۲۰ نفر گروه آزمایش ۲ آموزش توانمندسازی کارکنان و ۲۰ نفر گروه کنترل) بود که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه پرسشنامه بهره وری هرسی و گلداسمیت (۱۹۹۹)، پرسشنامه جامعه پذیری سازمانی تائورمینا (۱۹۹۷) و پرسشنامه استرس شغلی رایس (۱۹۹۲) بود. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره مانکوا، آنکوا و تحلیل واریانس چندراهه، تک متغیره استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد، آموزش های هوش سازمانی و توانمندسازی کارکنان باعث افزایش بهره وری سازمانی و جامعه پذیری سازمانی (حمایت اجتماعی) کارکنان دارای استرس شغلی گروه آزمایش (۱) و (۲) در مقایسه با گروه کنترل شد و همچنین، مشخص شد بین آموزش های هوش سازمانی و توانمندسازی کارکنان بر بهره وری سازمانی و جامعه پذیری سازمانی (حمایت اجتماعی) کارکنان دارای استرس شغلی تفاوت معناداری وجود دارد و آموزش توانمندسازی کارکنان نسبت به آموزش های هوش سازمانی در افزایش بهره وری سازمانی و جامعه پذیری سازمانی (حمایت اجتماعی) کارکنان دارای استرس شغلی اثربخشی بیشتری داشت.

Keywords:

کلیدواژگان: هوش سازمانی , توانمندسازی , بهره وری سازمانی , جامعه پذیری سازمانی (حمایت اجتماعی) , استرس شغلی