پیش بینی سازگاری زناشویی بر اساس انتظارات زناشویی با نقش میانجی تعارض های زناشویی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سازگاری زناشویی بر اساس انتظارات زناشویی با نقش میانجی تعارض های زناشویی انجام شد. این پژوهش مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای تهران در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بودند. نمونه پژوهش ۴۰۰ نفر (۲۰۰ مرد و ۲۰۰ زن) بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های سازگاری زناشویی (اسپاینیر، ۱۹۷۶)، انتظارات زناشویی (بهرامی احسان و همکاران، ۱۳۸۹) و تعارض های زناشویی (ثنایی، ۱۳۸۷) بودند. داده ها با روش مدل سازی معادلات ساختاری با نرم افزار لیزرل تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که مدل برازش مناسبی داشت و انتظارات زناشویی بر تعارض های زناشویی و سازگاری زناشویی و تعارض های زناشویی بر سازگاری زناشویی دانشجویان متاهل اثر مستقیم و معنادار داشت. همچنین انتظارات زناشویی با میانجی تعارض های زناشویی بر سازگاری زناشویی دانشجویان متاهل اثر غیرمستقیم و معنادار داشت (۰۱/۰>P). بنابراین می توان گفت که انتظارات زناشویی و تعارض های زناشویی در تبیین سازگاری زناشویی دانشجویان متاهل نقش موثری دارند.

Keywords:

سازگاری زناشویی , انتظارات زناشویی , تعارض های زناشویی , دانشجویان متاهل