ستاره محنایی - دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران
سیدموسی گلستانه - استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران
علی پولادی ریشهری - استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، واحد بوشهر، بوشهر، ایران
مولود کیخسروانی - استادیار، گروه روانشناسی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی زوج درمانی به روش طرحواره درمانی یانگ بر سازگاری زناشویی و طلاق عاطفی در زوجین متقاضی طلاق بود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مرکز مشاوره دادگاه شهر بوشهر در فصل پاییز سال ۱۳۹۶ بودند. نمونه پژوهش ۴۰ زوج بودند که با روش در دسترس انتخاب و با روش تصادفی ساده در دو گروه مساوی (هر گروه ۲۰ زوج) جایگزین شدند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای (دو جلسه در هفته) تحت آموزش زوج درمانی با روش طرحواره درمانی یانگ قرار گرفت. گروه ها به پرسشنامه های سازگاری زناشویی اسپاینر (۱۹۷۶) و طلاق عاطفی گاتمن (۱۹۹۵) در مراحل پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-۱۹ و روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که بین گروه های آزمایش و کنترل در سازگاری زناشویی و طلاق عاطفی تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر زوج درمانی به روش طرحواره درمانی یانگ باعث افزایش سازگاری زناشویی و کاهش طلاق عاطفی در زوجین متقاضی طلاق شد (۰۵/۰>p). بنابراین مشاوران و درمانگران می توانند از روش زوج درمانی به روش طرحواره درمانی یانگ برای افزایش سازگاری زناشویی و کاهش طلاق عاطفی در زوجین متقاضی طلاق استفاده کنند.

زوج درمانی, طرحواره درمانی, سازگاری زناشویی, طلاق عاطفی