بررسی اثر بخشی فعالیت بدنی بر میزان سلامت عمومی، شادکامی و امید به زندگی زنان سالمند و یائسه

مقدمه: یائسگی رخدادی طبیعی است که در دوران میانسالی اتفاق می افتد که در طولانی مدت اثرات منفی در فرد به جا می گذارد. این پژوهش با هدف بررسی اثر ورزش بر میزان سلامت عمومی، شادکامی و امید به زندگی زنان سالمد و  یائسه انجام شده است. روش: تحقیق حاضر از نظر استراتژی توصیفی و از نظر مسیر اجرا علی- مقایسه ای بود. تعداد ۱۰۹ نفر زن یائسه (۴۲ نفر فعال و ۶۷ غیر فعال) شهر شیراز (در سال ۱۳۹۵)، به شیوه نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه در مطالعه شرکت کردند. به منظور جمع آوری اطلاعات از فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه های سلامت عمومی (GHQ۲۸)، شادکامی آکسفورد (OHI) و امید به زندگی اشنایدر استفاده شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار ۱۸ SPSS از آزمون کالموگروف- اسمیرنوف و آزمون t مستقل استفاده شد (۰۵/۰ =α). یافته ها: نتایج نشان داد که زنان یائسه فعال در مقایسه با زنان یائسه غیر فعال دارای سطح شادکامی بهتری می باشند (۰۰۱/۰ =p). همچنین زنان یائسه فعال بطور معنی داری دارای سطح سلامت عمومی بهتری نسبت به زنان یائسه غیر فعال می باشند (۰۰۱/۰ = p). اما تفاوت معنی داری بین امید به زندگی زنان یائسه فعال و غیر فعال مشاهده نشد (۴۴۵/۰ = p). نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق می توان چنین گفت که انجام فعالیت بدنی و ورزش می تواند باعث بهبود سلامت عمومی و شادکامی زنان یائسه شود. لذا می بایست تدابیری در جهت تسریع  شرکت زنان یائسه در ورزش اندیشید و  امکانات لازم را جهت انجام فعالیت ورزشی در اختیار این قشر قرار داد.  

Keywords:

Menopause , general health , happiness , life expectancy , exercise and physical activity. , یائسگی , سلامت عمومی , شادکامی , امید به زندگی , ورزش و فعالیت بدنی.