مقایسه خود پنداره، رضایت از زندگی و امید در زنان سالمند خانه دار و بازنشسته

مقدمه: دوران کهنسالی و بازنشستگی یکی از مهمترین تغییرات در زندگی فرد بشمار می رود. با این وجود اطلاعات اندکی در مورد تاثیر اشتغال زنان بر روند انطباق با این تغییرات وجود دارد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه خود پنداره، رضایت از زندگی و امید در زنان سالمند خانه دار و بازنشسته می باشد. روش: این پژوهش از نوع علی- مقایسه ای است. ۱۰۰ زن سالمند بازنشسته و ۱۰۰ زن سالمند خانه دار به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای در شهر کرج در سال ۱۳۹۴ انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل آزمون خود پنداره راجرز، مقیاس رضایت از زندگی و پرسشنامه امید اشنایدر می باشد. داده ها با استفاده از آزمون T مستقل و تحلیل واریانس چند متغیری MANOVA از طریق نرم افزار  SPSS نسخه ۱۷ مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که تفاوت معناداری بین خود واقعی (۰/۰۰۳=F=۴/۲۹،P)، امید (۰/۰۱=F=۴۰/۰۶،P) و در خرده مقیاس های آن گذرگاه (۰/۰۱=F=۳۱/۱۱،P)، انگیزش (۰/۰۱=F= ۳۳/۷،P) و همچنین در رضایت از زندگی (۳.۱۲۹=t) در بین زنان بازنشسته و خانه دار سالمند وجود دارد. اما بین خود ایده آل (۰/۹۸=F =۰/۰۰۱،P) و خود پنداره کل (۰/۲۴=F=۱/۳۶،P) تفاوت معناداری در بین دو گروه دیده نشد. نتیجه گیری: این نتایج تاکید دارند که اشتغال زنان به افزایش خودپنداره مثبت و رضایت از زندگی آنها در دوره سالمندی منجر  می گردد.

Keywords:

Self-Concept , Satisfaction of life , Hope , Retirement , Elderly women. , خود پنداره , رضایت از زندگی , امید , بازنشستگی , زنان سالمند