تبیین چالشهای خودمراقبتی در افراد مبتلا به پارکینسون: نتیجه ای از یک مطالعه کیفی

مقدمه: تاکنون پیشرفتهای زیادی در امر تشخیص، درمان و بازتوانی افراد مبتلا به پارکینسون رخ داده است؛ با این وجود، تصویر واضحی از نحوه خودمراقبتی این بیماران وجود ندارد. بنابراین شناخت هر چه بیشتر مشکلات، نگرانی ها و چالشهای خودمراقبتی در این گروه از بیماران می تواند ضروری باشد. هدف مطالعه حاضر تبیین چالشهای خودمراقبتی در افراد مبتلا به پارکینسون بود. روش: مطالعه حاضر از نوع کیفی است و با استفاده از روش نظریه زمینه ای در سال ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۳ انجام یافته است. داده ها با استفاده از مصاحبه های عمیق نیمه ساختار یافته و یادداشتهای در عرصه جمع آوری شد. با ۱۰ بیمار مبتلا به پارکیسنون و ۶ نفر از مراقبان خانوادگی آنان مصاحبه به عمل آمد. مصاحبه ها در منزل شخصی مشارکت کنندگان و یا یکی از اعضای خانواده آنان انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها براساس کوربین و اشتراوس (۲۰۰۸) انجام یافت. یافته ها: مفاهیم مطالعه با استفاده از تحلیل خرد و کلی شناسایی شدند. «ترس از زمین گیر شدن» به عنوان مهم ترین نگرانی بیماران مبتلا به پارکینسون شناسایی شد. این نگرانی شامل "ناتوانی پیش رونده جسمانی"، "آشفتگی روانی"، "بار مالی بیماری" و "تغییر خود" بود و بدنبال تاثیر بیماری پارکینسون بر ابعاد مختلف جسمی، روحی، روانی، اجتماعی بیماران ایجاد شده بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که افراد مبتلا به پارکیسنون با چالشهای متعددی در خودمراقبتی مواجه هستند. در فرایند خودمراقبتی این بیماران، عوامل فردی، خانوادگی و اجتماعی نقش مهمی دارند. با در نظر گرفتن چالشهای خودمراقبتی، مراقبین بهداشتی بخصوص پرستاران می توانند افراد مبتلا به پارکینسون را در کسب و حفظ استقلال در خودمراقبتی حمایت کنند. از سوی دیگر نتایج این مطالعه با بیان مفاهیم مهم و ایجاد یک دانش بنیادی در فرایند خود مراقبتی مبتلایان به پارکیسنون می تواند در تدوین خط مشی و استاندارهای مراقبتی بیماران کشورمان مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

Parkinson's disease , Self-Care , Qualitative study , Grounded Theory , بیماری پارکینسون , خودمراقبتی , تحقیق کیفی , نظریه زمینه ای.