امیررضا جلیلیان - پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران،
شقایق صادقی - پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران
محمد میرزایی - پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران
صدیقه مرادخانی - پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران

هدف از این پژوهش، سنتز کمپلکس [۱۱۱In-THPP] و ارزیابی آن به عنوان عامل تصویربرداری جدید است. رادیوداروی ۱۱۱In]InCl۳]، با استفاده از ۱۱۱In]InCl۳] و لیگاند ۵،۱۰،۱۵،۲۰- تتراکیس (۴- هیدروکسی فنیل)- پورفیرین (THPP) در دمای ۸۰۰C و به مدت min۶۰ سنتز شد. هسته ­ی پرتوزای ۱۱۱In از طریق بمباران کادمیم طبیعی با باریکه­ای از پروتون­های MeV۳۰ و جریان µA۱۵۰ در سیکلوترون حاصل شد. جداسازی به روش کروماتوگرافی یونی صورت گرفت و بازده­ ی جداسازی رادیوشیمیایی بیش­تر از ۹۸% به دست آمد. برای مشاهده­ی درصد نشان­ دار­سازی یا به عبارتی برای اطمینان از فلزدار شدن پورفیرین، از دستگاه RTLC و HPLC استفاده شد (با خلوص رادیوشیمیایی بالاتر از ۹۹% در هر دو روش). ترکیب نشان­ دار به موش ­های سالم تزریق، و پراکنش زیستی آن ها در فاصله زمانی ۲ تا h۲۴، در ابتدا با استفاده از اندازه­ گیری­ های دوربین گاما، و در نهایت با استفاده از مطالعات پراکنش بافتی، ارزیابی و بررسی شد. مطالعات پراکنش زیستی نشان­ دهنده­ ی تجمع قابل قبول کمپلکس در کلیه­ ها نسبت به سایر بافت ­ها بود. کمپلکس­ اساسا از طریق کلیه­ ها دفع می­ شود و از آن­جا­ که جذب در کبد بسیار کم و دفع از آن سریع است، می ­تواند عاملی سودمند در ردیابی و تصویربرداری قلمداد شود.

هیدروکسیل فنیل پورفیرین, ایندیم, پراکنش زیستی, مقطع نگاری رایانه ای با گسیل تک فوتونی