حسین اهری مصطفوی - مرکز تحقیقات کشاورزی و پزشکی هسته ای ، سازمان انرژی اتمی ایران
هادی فتح اللهی - مرکز تحقیقات کشاورزی و پزشکی هسته ای ، سازمان انرژی اتمی ایران
بهنام ناصریان خیابانی - مرکز تحقیقات کشاورزی و پزشکی هسته ای ، سازمان انرژی اتمی ایران
فرامرز مجد - مرکز تحقیقات کشاورزی و پزشکی هسته ای ، سازمان انرژی اتمی ایران
علی قنبری - مرکز تحقیقات کشاورزی و پزشکی هسته ای ، سازمان انرژی اتمی ایران
حمید رحیمیان - مرکز تحقیقات کشاورزی و پزشکی هسته ای ، سازمان انرژی اتمی ایران
مهدی مین باشی - مرکز تحقیقات کشاورزی و پزشکی هسته ای ، سازمان انرژی اتمی ایران

در این کار پژوهشی ۴ مرحله مختلف رشد علف هرز شیرین بیان جداگانه و در شرایط گلخانه ای بررسی شده و در همه این مراحل ، گیاهان از سطح رویی برگها مورد تلقیح علف کشهای نشاندار ۱۴C-۲,۴-D  و ۱۴c-Glyphosate با آکتیویته هایی از ۰.۰۶۰ تا۰.۱۰۱۸  میکروکوری (در هر ۱۰ میکرولیتر از محلول ) قرار گرفتند. این گیاهان پس از گذشت ۷۲ ساعت برداشت و به قطعه هایی متشکل از برگ تلقیح شده ، برگ و ساقه بالای برگ تلقیحی ، برگ و ساقه پایین برگ تلقیحی و ریشه تقسیم شدند. مقدار علف کش نشاندارشده در هر محلول همگن (حاصل از استخراج علف کش از نمونه گیاهی ) به وسیله دستگاه شمارنده β  مشخص شد و قابلیت تحرک و میزان انتقال علف کش به قسمتهای مختلف گیاه شیرین بیان در هر مرحله رشد تعیین گردید. این تحقیق نشان می دهد که بهترین زمان کاربرد ۲,۴-D برای انتقال به سیستم ریشه گیاه ، متعلق به مرحله شش برگی بوده و این علف کش ، درمقایسه با گلایفوسیت ، طی مراحل رشد گیاه مورد آزمایش از قابلیت انتقال بالاتری برخوردار بوده است

علف کش شیرین بیان قابلیت انتقال نشان دار شده