معین مختاری - مربی مکانیزاسیون کشاورزی مرکز آموزش علمی کاربردی شهرستان جیرفت
حمیدرضا قاسم زاده - عضو هیئت علمی گروه ماشینهای کشاورزی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز
شمس اله عبداله پور - استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز
محمد مقدم

برداشت پیاز در ایران و خصوصاً در منطقه جیرفت و کهنوج یکی از عملیاتهای طاقت فرسا و کم بازده می باشد. طبق آمار ارائه شده از سوی وزارت جهاد کشاورزی 35 تا 45 درصد هزینه تولید پیاز به برداشت اختصاص می یابد. اما در کشورهای توسعه یافته این عملیات به صورت مکانیزه انجام می شود و از این طریق بازده عملیات افزایش یافته است. در برخی از نقاط کشور برای کاهش هزینههای برداشت ابتدا پیاز را به صورت دستی و به وسیله داس سرزنی مینمایند و سپس آن را توسط ماشین برداشت سیب زمینی و یا ماشین برداشت پیاز برداشت می کنند. در این تحقیق به منظور ترویج مکانیزه کردن برداشت پیاز، ماشین سرزن مدل SAMON در منطقه جیرفت و کهنوج در سال زراعی 88 1387 ارزیابی گردید. به منظور دستیابی به اهداف تحقیق، اثر سرعتهای مختلف پیشروی بر طول طوقه باقی 5/4، 3/ مانده بر روی پیازها در قالب یک طرح آزمایشی بلوکهای کامل تصادفی با سه تیمار (سرعت 6 7/2 کیلومتر در ساعت) و شش تکرار در 18 کرت آزمایشی، مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت دادهها یا ، استفاده نرم افزار SPSS16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تجزیه واریانس دادههای حاصل از آزمون ماشین سرزن حاکی از آن بود که بین تیمارهای مختلف سرعت پیشروی اختلاف معنیداری در سطح احتمال یک درصد وجود دارد. مقایسه میانگینهای انجام شده به کمک آزمون دانکن نشان داد که سرعت 3 کیلومتر بر ساعت بهترین طول طوقه را ایجاد نموده است.