بررسی کشت مخلوط ذرت شیرین و لوبیا قرمز در منطقه میانه

به منظور امکان سنجی کشت مخلوط ذرت شیرین و لوبیا قرمز در شرایط اقلیمی شهرستان میانه، آزمایشی در بهار 1389 در مزرعه آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه انجام گردید. این پژوهش بهصورت طرح بلوکهای کامل تصادفی در 4تکرار انجام گردید. تیمارها بصورت a1( تک کشتی ذرت شیرین)،(a2ک کشتی لوبیا قرمز) a375%(ذرت شیرین +25% لوبیاقرمزa4(%50 ذرت شیرین +50%لوبیاقرمز)و(a5 25%bvj ذرت شیرین +75%لوبیاقرمز)بود. جدول تجزیه واریانس نشان داد که صفات ارتفاع ساقه ذرت شیرین، ارتفاع اولین بلال از سطح زمین، طول بلال، تعداد دانه در ردیف،تعداد روز تا رسیدگی، عملکرد دانه ذرت شیرین، فاصله اولین غلاف از زمین، قطر ساقه اصلی، تعداد دانه در بوته، عملکرد دانه تک بوته، وزن صد دانه، تعداد روز تا رسیدگی و عملکرد دانه لوبیا قرمز تحت تأثیر نسبت های مختلف کاشت قرار گرفتند. برای ارزیابی کشت مخلوط نیز از شاخص های CR،SPI ،RYT ،LER وغالبیت استفاده گردید. نتایج نشان داد که در تمام نسبت های کاشت، نسبت برابری زمین و محصول نسبی کل، بیشتر از واحد بود. با محاسبه شاخص سودمندی نظام نیز مشخص شد که نسبت 50 درصد از هر دو گیاه بهترین الگوی کشت مخلوط بود. در مورد غالبیت نیز ذرت شیرین در نسبت 75 درصد ذرت شیرین+ 25 درصد لوبیا قرمز و همچنین 50 درصد از هر دو گیاه جزء غالب مخلوط بود. همچنین بیشترین قدرت رقابت ذرت شیرین در این آزمایش در نسبت 75 درصد ذرت شیرین+ 25 درصد لوبیا قرمز به دست آمد. درمجموع برای منطقه میانه جهت دستیابی به عملکرد بالا نسبت 50 درصد از هر دو گیاه و 75 درصد ذرت شیرین +25 درصد لوبیا قرمز قابل توصیه می باشد.

Keywords:

ذرت شیرین , لوبیا قرمز , غالبیت , کشت مخلوط , نسبت برابری زمین