ارائه روشی جدید برای مقیاس نمودن شتاب نگاشت ها جهت برآورد طیف طرح انرژی (مطالعه موردی مشهد)

طراحی سازه ها مبتنی بر انرژی یکی از روش های مورد توجه محققین در ایران است؛ لذا طیف طرح انرژی یکی از ملزومات برای طراحی با مفهوم انرژی است. برای ارائه طیف طرح انرژی ویژه ساختگاه، از طریق شتاب نگاشت های ثبت شده در ایستگاه های نزدیک محل امکان پذیر است. بعد از جمع آوری و اصلاح و پردازش شتاب نگاشت ها، نوبت به مقیاس سازی شتاب نگاشت ها می رسد؛ که مقیاس نمودن شتاب نگاشت ها، مهم ترین و پر چالش ترین فرآیند برای تحلیل های تاریخچه زمانی غیر خطی و تولید طیف طرح انرژی است. برای به مقیاس درآوردن شتابنگاشت ها، ابتدا باید تمام شتاب نگاشت ها را به یک سطح مشخص لرزه ای رسانده، سپس با طیف طرح استاندارد آیین نامه ۲۸۰۰ همخوانی پیدا کند. در این پژوهش از چهار پارامتر حرکت زمین (بیشینه شتاب زمین PGA، بیشینه سرعت زمین PGV، بیشینه سرعت افزایشی، MIV، و سرعت مطق تجمعی CAV ) برای انتخاب شاخص شدت استفاده است که نتایج نشان می دهد MIV شاخص شدت مناسبی به حساب می آید؛که باعث کاهش پراکندگی پاسخ انرژی ورودی به سازه با پریود مشخص تحت شتاب نگاشت های مختلف شده است و همچنین مقداربیشینه طیف انرژی ورودی هر شتاب نگاشت با پارامتر MIV آن رابطه مستقیم و نزدیک تری دارد. و در انتها از پارامتر (بیشینه شتاب موثر از پارامتر (بیشینه شتاب موثرEPA) که وابسته به پاسخ سازهای و پتانسیل خسارت سازه است، برای هم خوانی میانگین طیف های پاسخ شتاب رکوردها با طیف طرح آیین نامه ۲۸۰۰ استفاده شده است.

Keywords:

مقیاس شتاب نگاشت , طیف طرح انرژی , انرژی ورودی بر واحد جرم , شاخص شدت , پراکندگی پاسخ