مالکیت منابع نفت و گاز درجا و بهره برداری از آن در فقه اسلام
عنوان مقاله: مالکیت منابع نفت و گاز درجا و بهره برداری از آن در فقه اسلام
شناسه ملی مقاله: JR_IJRJ-13-46_004
منتشر شده در در سال 1395
شناسه ملی مقاله: JR_IJRJ-13-46_004
منتشر شده در در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
عبدالرحیم مرادی - شیراز
مسعودرضا رنجبر - شیراز
خلاصه مقاله:
عبدالرحیم مرادی - شیراز
مسعودرضا رنجبر - شیراز
بحث راجع به مالکیت معادن نفت و گاز در فقه اسلام را میتوان در ضمن باب مالکیت معادن تفحص نمود. از مجموع آراء فقها مستفاد میشود که در باب مالکیت معادن، برحسب این که ظاهری باشد یا باطنی، اقوال متفاوتی وجود دارد که عمدتا حول نظامهای «انفال» و «مشترکات عامه» دوران دارند. با استنباط از ملاکات رایج تقسیم بندی معادن در فقه، نفت و گاز، بر خلاف دریافت مشهور، با لحاظ تغییر ماهیت و کاربرد موضوع در عصر حاضر، جزو معادن باطنی به حساب میآید. نظام فقهی بهرهبرداری از معادن نفت و گاز، بر حسب این که جزو انفال محسوب شود یا مشترکات عامه، متفاوت خواهد بود. در این تحقیق با توجه به تفسیری که از مفهوم مالکیت در انفال به عمل میآید این تفاوت کمرنگتر خواهد شد. معادن اعم از این که انفال باشد یا مشترکات عامه، در مالکیت اداری حاکم اسلامی قرار می گیرد و حاکم اسلامی نیز میتواند بر پایه ی مصلحت عامه و منفعت عمومی نسبت به اقطاع معادن به اشخاص ذیصلاح در چارچوب نظامات مبین اقدام نماید. البته، اقطاع معادن مفید اباحه است و نه ملکیت.
کلمات کلیدی: معدن ظاهری و باطنی, انفال, مشترکات عامه, مالکیت اداری, مصلحت عامه, اقطاع
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1366601/