اعظم محمدعلی نژاد - علوم و تحقیقات اهواز
یوسفعلی عطار
منصور سودانی

هدف از این پژوهش تعیین تاثیر امید درمانی بر شادکامی کارکنان مرد بیمارستان ابوذر اهواز در سال ۱۳۹۱ بود. نمونه این پژوهش ۵۰ نفر از کارکنان مرد بود که بصورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه (۲۵ نفر آزمایش و ۲۵ نفر گواه) قرار داده شدند. مداخله امید درمانی طی ۹ جلسه ۹۰ دقیقه ای بصورت هر هفته یک جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا شد و پس از اتمام برنامه آموزشی، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و پس از سه ماه طی یک جلسه آزمون پیگیری از هر دو گروه به عمل آمد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه شادکامی آکسفورد (OHI) بود. پژوهش حاضر از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بوده و تحلیل داده ها توسط نرم ابزار SPSS نسخه ۱۸ در دو سطح توصیفی و استنباطی (تحلیل کواریانس) نشان داد امید درمانی به طور معنی داری منجر به افزایش شادکامی در گروه آزمایش شده و این اثر تا مرحله پیگیری ادامه داشت. سطح معنی داری در این پژوهش  ۰/۰۵=α در نظر گرفته شد.

امید درمانی, شادکامی