بهاره طهماسبی - Department of Agronomy, Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources
فرشید قادری فر - Department of Agronomy, Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources
حمید رضا صادقی پور - Department of Biology, Golestan University
سرالله گالشی - Department of Agronomy, Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources

تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی طی زوال بذرهای آفتابگردان پس از قرار دادن آن هابه مدت ۰، ۲، ۴، ۶ و ۸ روز (در دمای ۴۳ درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی ۱۰۰ درصد) بررسی گردید. پارامترهایی هم چون درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول گیاهچه، قدرت گیاهچه و میزان پروتئین بر اثر زوال کاهش یافت و هدایت الکتریکی، اسید چرب و میزان لیپید هیدروپراکسیدها بر اثر زوال افزایش یافت. افزایش میزان اسیدهای چرب و لیپید هیدروپراکسیدها در طی زوال بذرها نشان دهنده تخریب غشاهای سلولی بوده که شاهد آن افزایش هدایت الکتریکی بذرهاست. این امر به نوبه خود موجب افزایش گونه های فعال اکسیژن و کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت می شود. گونه های فعال اکسیژن با خسارت به پروتئین ها منجر به تغییر ساختمان پروتئین ها می شوند. در نتیجه به علت دناتوره شدن پروتئین ها طی فرآیند زوال بذر، میزان پروتئین کاهش می یابد. در نهایت به دلایل ذکر شده درصد جوانه زنی و قدرت بذر طی زوال بذرها کاهش می یابد. به طور کلی افزایش پراکسیداسیون لیپید می تواند یکی از مکانیزم های فیزیولوژیکی دخیل در زوال بذرهای آفتابگردان باشد.

Lipid peroxidation, Aging, Seed vigor, Electric conductivity, پراکسیداسیون لیپید, پیری, قدرت بذر, هدایت الکتریکی