تاثیر اسید سالیسیلیک بر برخی پارامترهای بیوشیمیایی گیاه مریم گلی (Salvia officianlisL) تحت تنش شوری

گیاهان در هر محلی که رشد کنند با تنش های متعددی مواجه اند که این تنش ها شانس نمو و بقای آنها را محدود میسازد. در پهنه وسیعی از کره زمین از جمله مناطق خشک، نواحی شور، مناطق قطبی و ارتفاعات بلند،شرایط مناسب برای رشد گیاه در مدت کوتاهی برقرار است. حتی در نواحی که شرایط همواره برای رشد گیاه مطلوباست، کثرت گیاهانی که به طور متراکم رشد کرده اند برای برخی از اعضای جامعه گیاهی زیان آور است. به طور کلیشرایط نا مناسبی که لزوماً مرگ آنی را در پی نداشته و به طور دائم یا موقتی در یک محل حادث می شوند را تنشمی گویند ( 1). خشکی ، شوری، عدم تعادل غذایی ( شامل زیادی مواد معدنی و کمبود عناصر غذایی) و دمای بالا، تنش های اصلی زیست محیطی اند که تولید محصول را به شدت تحت تاثیر قرار می دهند. کاهش بارندگی، تبخیر سطحی بالا، فرسایش هوایی صخره های بومی و آبیاری با آب شور، عامل های اصلی افزایش شوری اند. شوری،مشکلات متعددی را به دلیل القا عملکردهای ناقص فیزیولوژیکی رشد و نمو گیاه، به ویژه در شیرین رست ها 1 به دنبالدارد. گونه ها و واریته ها از لحاظ توانایی مقاومت در برابر شوری خیلی متنوع هستند. مقاومت به نمک حتی در گونههای یک جنس متغیر است ( 12 ). شوری تمام فرآیندهای اصلی مانند رشد، فتوسنتز، سنتز پروتئین، متابولیسم لیپید ومکانیسم تولید انرژی و در نتیجه تمام مراحل رشد گیاه از جوانه زنی، تولید بیوماس تا تولید دانه را تحت تاثیر قرارمی دهد ( 8). تنش شوری به عنوان از بین برنده تشکیلات فتوسنتزی در چندین سطح از جمله رنگیزه ها، عملکردروزنه ای، تبادل گازی، ساختار و عملکرد غشای تیلاکوییدی، هدایت الکترونی و آنزیم ها گزارش شده است. فرایندفتوسنتزی با کاهش پتانسیل آب برگها کاهش می یابد، بخشی از این کاهش مربوط به کاهش هدایت روزنه ای می باشد که با افت فشار جزئی CO2 قابلیت دسترسی به CO2 را محدود میکند.