اثرات اسید سالیسیلیک بر برخی از ویژگی­های مورفو-فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی دانهال گردو تحت تنش شوری

در بین تنش های غیر زنده، شوری خاک یکی از مهمترین فاکتورهای تاثیر گذار بر رشد و تولید محصول در سراسر جهان است. در این پژوهش، اثر اسید سالیسیلیک بر پارامترهای مورفو-فیزیولوژیک و بیوشیمیایی دانهال های گردو تحت تنش شوری بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور اسید سالیسیلیک (صفر، ۱، ۲ و ۳ میلی­مولار) و NaCl (صفر، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی­مولار) در سه تکرار  انجام شد و دانهال­های گردو ۶۰ روز بعد از اعمال شوری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد تفاوت معنی­داری در بین تیمارها برای صفات بررسی شده وجود دارد. نتایج نشان داد افزایش غلظت شوری باعث کاهش برخی پارامترهای رشدی مانند تعداد برگ، سطح برگ، تعداد شاخه فرعی و ارتفاع ساقه گردید. همچنین شوری باعث کاهش رنگدانه­های کلروفیل و محتوای نسبی آب برگ شد اما مقدار نشت یونی، مالون دی آلدئید و پرولین در مقایسه با شاهد افزایش یافت. نتایج کاربرد سالیسیلیک اسید نشان داد غلظت یک میلی­مولار این ماده موجب افزایش مقاومت دانهال های گردو به تنش شوری می­شود. همچنین اثرات متقابل شوری و اسید سالیسیلیک بر مقدار کاروتنوئید، محتوای آب نسبی برگ، نشت یونی، مالون دی آلدئید و مقدار پرولین معنی دار گردید. نتایج کلی آزمایش نشان داد کاربرد اسید سالیسیلیک با غلظت یک میلی­مولار باعث کاهش تخریب بافت در دوره تنش شوری می­گردد و به عنوان تیماری مناسب باعث حفظ دانهال گردو شده است.

Keywords:

Proline , Chlorophyll , Malondialdehyde , Relative water content , پرولین , کلروفیل , مالون دی آلدهید , محتوای نسبی آب