تاثیر اندومیکوریزا، باکتری های محرک رشد و تغذیه برگی با نانواکسید روی بر صفات موثر بر پر شدن دانه تریتیکاله (Triticale) در شرایط شوری خاک
عنوان مقاله: تاثیر اندومیکوریزا، باکتری های محرک رشد و تغذیه برگی با نانواکسید روی بر صفات موثر بر پر شدن دانه تریتیکاله (Triticale) در شرایط شوری خاک
شناسه ملی مقاله: JR_JISPP-7-23_006
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_JISPP-7-23_006
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
یونس خیری زاده اروق - University of Mohaghegh Ardabili.
رئوف سید شریفی - University of Mohaghegh Ardabili.
خلاصه مقاله:
یونس خیری زاده اروق - University of Mohaghegh Ardabili.
رئوف سید شریفی - University of Mohaghegh Ardabili.
به منظور بررسی تاثیر میکوریزا، باکتری های محرک رشد و محلول پاشی با نانواکسید روی بر صفات موثر بر پر شدن دانه تریتیکاله در شرایط شوری خاک، آزمایشی در گلخانه تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال ۱۳۹۳ اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل شوری خاک در چهار سطح (عدم اعمال شوری، شوری ۲۰، ۴۰ و ۶۰ میلیمولار)، کودهای زیستی در چهار سطح (عدم کاربرد کود زیستی، کاربرد میکوریزا، کاربرد توام باکتریهای محرک رشد سودوموناس پوتیدا استرین ۱۸۶ و ازتوباکتر کروکوکوم استرین ۵، کاربرد توام میکوریزا و باکتریهای محرک رشد) و محلول پاشی با نانواکسید روی در سه سطح (عدم مصرف، مصرف ۴/۰ و ۸/۰ گرم در لیتر) بودند. نتایج نشان داد با افزایش شوری، عملکرد تک بوته، اجزای عملکرد، سرعت پر شدن، طول دوره پر شدن و دوره موثر پر شدن کاهش یافت. در حالی که میزان پرولین و قند محلول افزایش یافت. مقایسه میانگینها نشان داد بالاترین عملکرد تک بوته (۶۴/۳ گرم در بوته)، سرعت پر شدن (۰۰۱۹۶/۰ گرم در روز)، طول دوره پر شدن (۷۵/۵۲ روز) و دوره موثر پر شدن (۶۲/۳۶ روز) در حالت کاربرد توام باکتریهای محرک رشد و میکوریزا، محلول پاشی ۸/۰ گرم در لیتر نانواکسید روی و عدم اعمال شوری به دست آمد. بیشترین میزان قند محلول (۴۸/۹۹ میلیگرم در گرم وزن تر) در حالت کاربرد توام باکتریهای محرک رشد و میکوریزا، محلول پاشی ۸/۰ گرم در لیتر نانواکسید روی و شوری ۶۰ میلیمولار به دست آمد. اعمال شوری ۲۰، ۴۰ و ۶۰ میلیمولار عملکرد دانه را به ترتیب ۹/۸، ۱۱/۲۲ و ۳۴/۳۲ درصد کاهش داد و استفاده توام کودهای بیولوژیک و نانواکسید روی به ترتیب ۱۷/۴۰، ۷۴/۴۹ و ۴۰ درصد از این کاهش عملکرد را جبران کرد. بر اساس این نتایج به نظر میرسد کاربرد کودهای بیولوژیک و محلول پاشی با نانواکسید روی میتواند برای سودمندی تولید تریتیکاله تحت شرایط شوری خاک توصیه شود..
کلمات کلیدی: Proline, Stress, Yield. Bio Fertilizers, PGPRProline, Stress, Yield. Bio Fertilizers, PGPR, پرولین, تنش, عملکرد, کودهای بیولوژیک, PGPR
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1367109/