تاثیر گلایسین بتائین بر افزایش تحمل به شوری در گیاه سالیکورنیا (Salicornia persica)

 افزایش روز افزون جمعیت جهان و نیاز بیشتر به تامین خوراک برای انسان و دام، استفاده از خاک­های شور در زراعت را به امری بدیهی بدل می­کند. گیاه سالیکورنیا با نام علمی Salicornia sp. از خانواده اسفناجیان (Chenopodiaceae) گزینه مناسبی جهت معرفی به منظور زراعت در خاک­های شور و نیمه شور است. این مطالعه با هدف بررسی واکنش گیاه سالیکورنیا به محلول پاشی گلایسین بتائین در کشت گلخانه­ای و پیش­تیمار این ماده در مرحله­ی جوانه­زنی تحت سطوح مختلف شوری، در دو مرحله  به اجرا درآمد. در مرحله اول تیمارهای شوری در پنج سطح (صفر، ۱۵۰، ۳۰۰، ۴۵۰ و ۶۰۰ میلی مولار) سدیم کلراید، بعنوان فاکتور اول و گلایسین بتائین در پنج سطح (۰، ۳۰، ۶۰، ۹۰ و ۱۲۰ میلی مولار) بعنوان فاکتور دوم در نظر گرفته شدند. مرحله دوم شامل تیمار شوری با سدیم کلراید در سه سطح (۱۵۰، ۳۰۰ و۴۵۰ میلی مولار) به عنوان فاکتور اول و گلایسین بتائین در سه سطح (۰ ، ۶۰ و ۱۲۰ میلی مولار) بعنوان فاکتور دوم بود. سطوح بالاتر از۳۰۰ میلی مولار شوری در هر دو مرحله باعث کندی و توقف صفات مرتبط با جوانه زنی و رشدی گیاه سالیکورنیا و افزایش فعالیت آنزیمی در سطح ۳۰۰ میلی مولار سدیم کلراید شد، از طرفی پیش تیمار بذر و محلول پاشی با گلایسین بتائین (سطح ۱۲۰ میلی مولار) بخوبی باعث کاهش اثرات منفی شوری بر شاخص­های مرتبط با جوانه زنی و سایر صفات مورد بررسی در این آزمایش شد. پیش تیمار بذور با محلول گلایسین بتائین با غلظت های ۹۰ و ۱۲۰ میلی مولار را بدلیل تاثیر بهتر بر مجموع صفات مورد بررسی می­توان بعنوان مناسب ترین سطوح پیش­تیمار معرفی نمود و در مرحله گلدانی محلول­پاشی با غلظت ۱۲۰ میلی مولار این ترکیب نیز بیشترین اثربخشی را از خود نشان داده است. همچنین با توجه به شرایط و نتایج بدست آمده در این آزمایش مناسب ترین سطح شوری برای رشد و نمو سالیکورنیا شوری ۳۰۰ میلی مولار NaCl تعیین شد.  

Keywords:

Free radicals , Germination , Glycine betaine , Salicornia , Salinity stress , تنش شوری , جوانه زنی , آنزیم آنتی اکسیدانت , سالیکورنیا , گلایسین بتائین.