تاثیر محلول پاشی پاکلوبوترازول و هیدروژن پراکسید بر رشد، کیفیت و عملکرد میوه خربزه توده خاتونی

 به منظور بررسی تاثیر تنظیم­کننده رشد گیاهی پاکلوبوترازول و هیدروژن پراکسید بر رشد، عملکرد و کیفیت میوه خربزه خاتونی آزمایشی به­صورت طرح بلوک­های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان در سه تکرار اجرا شد. تیمار­های آزمایشی شامل هرس (شاهد)، تراش بوته و محلول­پاشی هیدروژن پراکسید در سه سطح (۵/۲، ۵ و ۵/۷ میلی­مولار) و پاکلوبوترازول در سه سطح (۱۰، ۲۰ و ۳۰ میلی­گرم در لیتر) بود که در دو مرحله چهار تا شش برگی و تشکیل میوه اعمال شد. نتایج نشان داد که محلول­پاشی برگی هیدروژن پراکسید موجب افزایش میزان مواد جامد محلول شد. تیمار تراش اثر معنی­داری بر خصوصیات رویشی و کیفیت میوه نداشت اما موجب افزایش عملکرد نسبت به گیاهان شاهد گردید. محلول­پاشی پاکلوبوترازول موجب کاهش رشد و افزایش عملکرد و مواد جامد محلول میوه گردید. با توجه به اینکه بیش­ترین وزن تک میوه، عملکرد و مواد جامد محلول میوه با کاربرد غلظت ۱۰ میلی­گرم در لیتر پاکلوبوترازول در مرحله چهار تا شش برگی به دست آمد و کم­ترین طول بوته نیز در این غلظت مشاهده شد می­توان محلول­پاشی ۱۰ میلی­گرم در لیتر پاکلوبوترازول در مرحله چهار تا شش برگی را روشی جایگزین برای عمل تراش بوته­ها که یک روش وقت گیر و پر هزینه برای کشاورزان است، پیشنهاد کرد. استفاده از غلظت ۵/۷ میلی­مولار هیدروژن­پراکسید موجب افزایش چشمگیر میزان مواد جامد محلول و ساکارز نسبت به شاهد شده که استفاده از این غلظت برای بهبود کیفیت میوه خربزه توصیه می­شود.  

Keywords:

Fruit yield , Plant thinning , Sucrose , Total soluble solid. , تراش بوته , ساکارز , عملکرد میوه , مواد جامد محلول.