بررسی اثر بازدارندگی رشد سایکوسل و یونیکونازول بر ویژگی های مورفولوژیک و بیوشیمیایی اطلسی (hybrida L. Petunia)

کاهش رشد رویشی و کنترل ارتفاع بوته یکی از مهمترین جنبه­های تولید برخی از گیاهان زینتی است. بدین منظور برای بررسی نقش یونیکونازول و سایکوسل بر برخی ویژگی­های مورفولوژیکی و بیوشیمیایی بذر F۲ اطلسی رقم هانگ زیانگ (Haun Xiang)، آزمایشی به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تکرار در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به اجرا در آمد. فاکتور اول بازدارنده­های رشد یونیکونازول (۰، ۵ و ۱۰ میلی­گرم در لیتر) و سایکوسل (۰، ۱۰۰۰ و ۱۵۰۰ میلی­گرم در لیتر) و فاکتور دوم روش استفاده (برگ­پاشی و مصرف خاکی) بود. صفات مورد ارزیابی شامل: ارتفاع بوته، گسترش عرضی، تعداد شاخه­ی جانبی، تعداد گل، قطر گل، زمان غنچه­دهی، فعالیت آنزیم­های پراکسیداز (POD)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، میزان جیبرلین درونی، آنتوسیانین و فنل کل بود. کمترین ارتفاع بوته و میزان هورمون جیبرلین در تیمار یونیکونازول ۵ و ۱۰ میلی­گرم در لیتر مشاهده شد. مصرف خاکی ۱۰ میلی­گرم در لیتر یونیکونازول باعث تولید بیشترین تعداد گل و فعالیت آنزیم­های سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز شد. بوته­های تیمار شده با ۵ میلی­گرم در لیتر یونیکونازول بیشترین قطر گل و فنل کل را ایجاد کرد. اولین غنچه­دهی مربوط به تیمار سایکوسل ۱۵۰۰ میلی­گرم در لیتر بود. با توجه به نتایج بدست آمده برای بهبود صفات رویشی و زایشی اطلسی استفاده از یونیکونازول ۵ و ۱۰ میلی­گرم در لیتر به­صورت مصرف خاکی و غلظت ۱۵۰۰ میلی­گرم در لیتر سایکوسل به­صورت محلول­پاشی توصیه می­شود  

Keywords:

Enzymes activity , Gibberellin , Lateral branch , Plant growth retardants , Plant height. , ارتفاع گیاه , بازدارنده های رشد , جیبرلین , شاخه ی جانبی , فعالیت آنزیمی