تاثیر نانوذره اکسید روی بر محتوای سولفورافان، خصوصیات بیوشیمایی و مورفولوژیکی گیاهچه های ازمک (Lepidium draba)
عنوان مقاله: تاثیر نانوذره اکسید روی بر محتوای سولفورافان، خصوصیات بیوشیمایی و مورفولوژیکی گیاهچه های ازمک (Lepidium draba)
شناسه ملی مقاله: JR_JISPP-9-38_011
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_JISPP-9-38_011
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
مهشید قاضی زاده احسایی - Graduate University of Advanced Technology
علی ریاحی مدوار - Graduate University of Advanced Technology
الهام رضوان نژاد - Graduate University of Advanced Technology
فرشته جدید بنیاد - Graduate University of Advanced Technology
خلاصه مقاله:
مهشید قاضی زاده احسایی - Graduate University of Advanced Technology
علی ریاحی مدوار - Graduate University of Advanced Technology
الهام رضوان نژاد - Graduate University of Advanced Technology
فرشته جدید بنیاد - Graduate University of Advanced Technology
ازمک گیاهی دولپه از خانواده براسیکاسه و حاوی مقدار قابل توجهی گلوکوزینولات گلوکورافانین می باشد که پس از هیدرولیز آنزیمی، سولفورافان تولید میکند. در این پژوهش، محتوای سولفورافان، خصوصیات بیوشیمیایی و مورفولوژیکی گیاهچه های ازمک که به مدت هفت روز در حضور غلظت های مختلف (صفر (به عنوان شاهد)، ۲۵، ۵۰، ۱۰۰، ۲۵۰، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ میلیگرم بر لیتر) نانوذره اکسید روی رشد کرده بودند، مورد آنالیز قرار گرفتند. بر اساس نتایج، میزان جوانهزنی بذرها در حضور غلظتهای بالاتر از ۱۰۰ میلیگرم بر لیتر نانوذره نسبت به نمونه شاهد بطور معنیداری کاهش یافته بود، بطوریکه در حضور بالاترین غلظت نانوذره، میزان جوانهزنی حدود ۳۰ درصد کاهش نشان داد. طول ساقه و ریشه هماهنگ با افزایش غلظت نانوذره در محیط بطور معنیداری نسبت به نمونه شاهد کاهش نشان داند. بطوریکه در بالاترین غلظت این ذره، طول ساقه و ریشه بترتیب حدود ۶۰ و ۷۰ درصد کاهش نشان دادند. علاوه براین، محتوای کلروفیل، کاروتنوئید و فلاونوئید گیاهچههای تیمار شده با تمام غلظتهای نانوذره به صورت معنی داری نسبت به نمونه شاهد کاهش یافتند. در مقابل، نتایج نشان دهنده افزایش محتوای سولفورافان در گیاهچه های تیمار شده در حضور غلظتهای بالاتر از ۱۰۰ میلیگرم بر لیتر در مقایسه با نمونه شاهد می باشد. فعالیت آنزیم کاتالاز نیز در غلظتهای بالاتر از ۱۰۰ میلیگرم بر لیتر بطور معنیداری نسبت به نمونه شاهد افزایش نشان داد، بطوریکه در بالاترین غلظت، فعالیت آن بیش از ۳ برابر نمونه شاهد افزایش یافته بود. تاثیر مثبت این ذره همچنین بر میزان پروتئین های محلول (در تمامی غلظتها) و محتوای آنتوسیانین (تا غلظت ۱۰۰ میلیگرم بر لیتر) نسبت به نمونه شاهد مشاهده گردید. علاوه بر این، میزان جذب یون روی در ریشه و ساقه گیاهچه های تیمار شده، هماهنگ با افزایش غلظت این ذره در محیط افزایش نشان داد. بطور کلی، با توجه به افزایش محتوای سولفورافان، آنتوسیانین و افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز چنین به نظر می رسد که جذب این ذرات به سطح و یا تجمع آن ها در گیاهچه ها منجر به تنش اکسیداتیو و در نتیجه کاهش رشد گیاه شده است. لذا پیشنهاد میشود، جهت بررسی مکانیسم دقیق تاثیر نانوذره اکسید روی بر این گیاه، سایر پارامترهای فیزیولوژیکی، بیوشیمایی و ژنتیکی نیز باید مورد آنالیز قرار گیرند.
ازمک گیاهی دولپه از خانواده براسیکاسه و حاوی مقدار قابل توجهی گلوکوزینولات گلوکورافانین می باشد که پس از هیدرولیز آنزیمی، سولفورافان تولید میکند. در این پژوهش، محتوای سولفورافان، خصوصیات بیوشیمیایی و مورفولوژیکی گیاهچه های ازمک که به مدت هفت روز در حضور غلظت های مختلف (صفر (به عنوان شاهد)، ۲۵، ۵۰، ۱۰۰، ۲۵۰، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ میلیگرم بر لیتر) نانوذره اکسید روی رشد کرده بودند، مورد آنالیز قرار گرفتند. بر اساس نتایج، میزان جوانهزنی بذرها در حضور غلظتهای بالاتر از ۱۰۰ میلیگرم بر لیتر نانوذره نسبت به نمونه شاهد بطور معنیداری کاهش یافته بود، بطوریکه در حضور بالاترین غلظت نانوذره، میزان جوانهزنی حدود ۳۰ درصد کاهش نشان داد. طول ساقه و ریشه هماهنگ با افزایش غلظت نانوذره در محیط بطور معنیداری نسبت به نمونه شاهد کاهش نشان داند. بطوریکه در بالاترین غلظت این ذره، طول ساقه و ریشه بترتیب حدود ۶۰ و ۷۰ درصد کاهش نشان دادند. علاوه براین، محتوای کلروفیل، کاروتنوئید و فلاونوئید گیاهچههای تیمار شده با تمام غلظتهای نانوذره به صورت معنی داری نسبت به نمونه شاهد کاهش یافتند. در مقابل، نتایج نشان دهنده افزایش محتوای سولفورافان در گیاهچه های تیمار شده در حضور غلظتهای بالاتر از ۱۰۰ میلیگرم بر لیتر در مقایسه با نمونه شاهد می باشد. فعالیت آنزیم کاتالاز نیز در غلظتهای بالاتر از ۱۰۰ میلیگرم بر لیتر بطور معنیداری نسبت به نمونه شاهد افزایش نشان داد، بطوریکه در بالاترین غلظت، فعالیت آن بیش از ۳ برابر نمونه شاهد افزایش یافته بود. تاثیر مثبت این ذره همچنین بر میزان پروتئین های محلول (در تمامی غلظتها) و محتوای آنتوسیانین (تا غلظت ۱۰۰ میلیگرم بر لیتر) نسبت به نمونه شاهد مشاهده گردید. علاوه بر این، میزان جذب یون روی در ریشه و ساقه گیاهچه های تیمار شده، هماهنگ با افزایش غلظت این ذره در محیط افزایش نشان داد. بطور کلی، با توجه به افزایش محتوای سولفورافان، آنتوسیانین و افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز چنین به نظر می رسد که جذب این ذرات به سطح و یا تجمع آن ها در گیاهچه ها منجر به تنش اکسیداتیو و در نتیجه کاهش رشد گیاه شده است. لذا پیشنهاد میشود، جهت بررسی مکانیسم دقیق تاثیر نانوذره اکسید روی بر این گیاه، سایر پارامترهای فیزیولوژیکی، بیوشیمایی و ژنتیکی نیز باید مورد آنالیز قرار گیرند.
کلمات کلیدی: Lepidum draba, Zinc oxide nanoParticle, sulforaphane, ازمک, نانو ذره اکسید روی, سولفورافان, آنتوسیانین, کاتالاز
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1367498/