مسعود سلطانی - دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان
علی شفیعی - دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان
سعید اخوان - دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان
محمد نورمحمدی - دانشکده فیریک، دانشگاه کاشان

آندایز سخت به عنوان یکی از روش های بهبود خواص سطحی روی آلومینیم همیشه موردتوجه بوده است، اما مشکل اساسی این روش، کنترل دقیق دما و دستیابی به ساختار لایه اکسید آلومینیم آندی در کف حفرات می باشد. در این پژوهش با طراحی راکتور آندایز، کنترل دقیق شرایط پوشش دهی و استفاده از یک آندایز نرم(ولتاژ۴۰ولت) قبل از آندایز سخت(ولتاژ۱۳۰ولت) به مطالعه چگونگی تغییرات چگالی جریان در حین پوشش دهی آلیاژ آلومینیم ۱۱۰۰ در محلول اسیدگزالیک پرداخته شد. به کمک نمودارهای چگالی جریان-زمان و تصاویر میکروسکوپی الکترونی روبشی نشر میدانی افزایش چگالی جریان و انتقال از آندایز نرم به سخت که همراه با بیشتر شدن فاصله حفرات بود، مشاهده شد. نتایج آزمون پراش اشعه ایکس حاکی از تشکیل پوششی با ساختار آلومینای آمورف می باشد. همچنین آنالیز طیف نگار تفکیک انرژی نشان داد که پوشش فقط حاوی اکسیژن و آلومینیم به دلیل تشکیل آلومینا می باشد. نتایج آزمون پلاریزاسیون بیانگر بهبود قابل توجه مقاومت به خوردگی آلیاژ با اعمال لایه اکسیدی آلومینیم بود. انجام آندایز در سه دمای صفر، ۱۰ و ۱۷درجه سانتی گراد نشان داد بیشتر شدن دما منجر به افزایش  بار عبوری و ضخامت لایه اکسیدی می گردد، اما روی فاصله بین حفره ای، قطر حفره ای، ضخامت لایه سدی و چگالی حفرات تاثیر محسوسی ندارد که این حاکی از مستقل بودن این پارامترها از جریان بود. این در حالی است که به دلیل شدت خورندگی بیشتر محلول، بازه تغییرات این پارامترها افزایش می یابد. تخلخل پوشش نیز از ۶/۱۵ به ۳/۱۷ درصد افزایش یافت. همچنین با مقایسه آندایز آلومینیم خالص و آلیاژ۱۱۰۰ مشخص شد که حضور عناصر آلیاژی منجر به کاهش میزان نظم پوشش خواهد شد.

آندایز سخت, آلومینیم, لایه سدی, دما, خوردگی