مطالعه آزمایشگاهی خواص فیزیکی و مکانیکی کامپوزیت های زیست تجزیه پذیر تقویت شده الیافی

در این پژوهش خواص فیزیکی و زیست تجزیه پذیری کامپوزیت های سبز، حاصل از پارچه پنبه ای و رزین های زیست تجزیه پذیر (ترکیب نشاسته، پلی وینیل الکل (PVA) و کربوکسی متیل سلولز (CMC))، از روش ریخته گری محلول مطالعه شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهند که بهترین استحکام کششی (معادل ± ۲.۱ MPa ۲۷.۸ MPa) و همچنین بیشترین مقدار مدول یانگ (GPa ± ۰.۸ GPa ۸.۳)، در کامپوزیت ساخته شده از نسبت ۶۰% حجمی پارچه پنبه ای و رزین نشاسته (۵% وزنی)، پلی وینیل الکل (۷% وزنی) و کربوکسی متیل سلولز (۱.۵%وزنی) مشاهده می شود، که با کامپوزیت های متداول قابل مقایسه است. این خاصیت به تنهایی از پارچه پنبه ای و فیلم تهیه شده از رزین زیست تجزیه پذیر بیشتر است. بررسی مورفولوژیکی توسط عکس های میکروسکپ الکترونی، بیانگر تقویت کامپوزیت توسط الیاف پنبه هستند. این امر به فعلوانفعال قوی میان پارچه پنبهای و رزین قابل تجزیه بیولوژیکی مرتبط میشود. با افزایش درصد کربوکسی متیل سلولز، مقاومت کامپوزیت ها در برابر نفوذ رطوبت بهبود می یابد. تست زیست تجزیه پذیری نشان می دهد که افزودن کربوکسی متیل سلولز، سبب کاهش زیست تجزیه پذیری کامپوزیت ها و افزودن نشاسته و پلی وینیل الکل، باعث افزایش آن می شود. این کامپوزیت ها می توانند کاندید مناسبی برای کامپوزیت های زیست تجزیه پذیر پلیمری با کارایی بالا باشند.

Keywords:

کامپوزیت , رزین زیست تجزیه پذیر , پلی وینیل الکل , کربوکسی متیل سلولز , پارچه پنبه ای