سید محمدتقی موسوی کراماتی - دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث دانشگاه قم

این نوشتار کوشیده است تا به بازشناسی رهیافت قرآن در چگونگی نام بردن از اشخاص بپردازد، مسئله ای که از رهاورد آن، عده ای به نتایج نامطلوب و نادرستی از تحریف پذیری قرآن رسیده اند و برخی نیز تقاضای نابجایی از همسانی حقانیت امام علی(ع) با  وجود نام ایشان در قرآن نموده اند. بررسی های به عمل آمده نشان می دهد که روش قرآن در این مقوله بر مبنای اصالت صفاتی، با هدف تثبیت حضور کانونی پیامبر در قلمرو تفسیر و ایجاد پشتوانه خلافت و وصایت امام علی (ع) مهندسی شده است. نمونه های بررسی شده از اسامی فروگذاشته شده از سوی کلام الهی در زمینه نزدیکان خاص انبیای پیشین قرابتی به هم پیوسته با صفاتی دارد که در شخصیت امام علی موج می زند.

روش شناسی قرآن, ذکر اسامی در قرآن, اصالت صفاتی, حضور تفسیری پیامبر, نام امام علی در قرآن