نقش انسان در تصرفات تکوینی از دیدگاه آیهالله جوادی آملی

در انسان ویژگی ها و استعدادهای عقلی، روحی و فطری منحصر به فردی نهادینه  شده که  به  واسطه آن، گوهرش ملکوتی، مقامش خلیفهاللهی  و جایگاهش اشرف مخلوقات گردیده است. انسان می تواند با علم صائب، تهذیب نفس  و عمل صالح، به کمالات الهی و لقای پروردگار و فناء فی الله برسد و با صیرورت ذاتی از سیر قابلی فراتر رفته، به اذن خداوند، سیر فاعلی را نیز به دست آورد. در این هنگام  قادر به تصرفات تکوینی در عالم ملک و ملکوت، ظاهر و باطن، دنیا وآخرت، طبیعت وماورای آن، و مدیریت کلان جهان امکان می شود. حکیم و مفسر بزرگ قرآن آیهالله جوادی آملی در چگونگی و شرایط تصرفات تکوینی انسان در عالم هستی، دیدگاه  ویژهای را بیان نموده اند که کمتر فیلسوف و مفسر دینی با این صراحت به آن پرداخته است. دراین مقاله تلاش خواهیم کرد، دیدگاه های خاص ایشان را بررسی کنیم.

Keywords:

تصرفات تکوینی انسان , معجزه , عالم هستی , علم صائب , تزکیه نفس , عمل صالح , جوادی آملی