بررسی آثار تربیتی در پرتو گفتمان های آخرتی

قیامت، سرای ظهور و تجلی است و محدودیت های دنیایی از جمله، زبان مانعی برای ظهور حقایق درونی موجودات نیست، گفت وگوهای آخرتی، تفکر قیامت محوری و اصالت آخرت را تبیین کرده است و رستگاری و گمراهی انسان را در گرو اعمال و رفتار او می داند. بر اساس گفتمان های آخرتی، استوارترین راه جهت رستگاری در آن سرای، خدامحوری و حق مداری است که در تفکر پیامبرمحوری و شریعت مداری تحقق می یابد. این گفت وگوها حاکی از این اند که بت ها و شریک هایی که به جای خداوند متعال یا در کنار وی پرستش شده اند، در قیامت، هیچ قدرتی جهت یاری خود و پیروان خویش نداشته و در سرایی که محل ظهور و تجلی حق است، گم و نابود می شوند.

Keywords:

قیامت , گفتمان های آخرتی , یوم التناد , یوم الحسره