تقدیرباوری در شاهنامه و مثنوی
Publish place: Mishkat Journal، Vol: 31، Issue: 4
Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 147
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MISHKAT-31-4_006
تاریخ نمایه سازی: 13 دی 1400
Abstract:
تقدیرباوری از مباحث مهم علم کلام به شمار می رود که ذهن و زبان شاعران را نیز به خود مشغول کرده است. اعتقاد به تقدیر از ویژگی های اصلی یک اثر حماسی می باشد و مهم ترین باور عارفان هم به خصوص اشعریان، تقدیر و سرنوشت است. این مقاله تقدیر را در دو اثر برجسته حماسی و عرفانی شاهنامه و مثنوی بررسی و مشابهت ها و تفاوت های آن را بیان می کند. نگاه فردوسی و مولوی در این زمینه، بسیار به هم شباهت دارد و با وجود تفاوت در موضوع های کتاب هایشان، چشم انداز آنان بسیار به هم نزدیک است. هر دو اثر، تقدیر را تجلی گاه اراده و خواست کلی خداوند می دانند و با تاکید فراوانی که بر حاکمیت مطلق او بر جهان و انسان می ورزند، آن را نافی اختیار و آزادی انسان ارزیابی نمی کنند. در نظر آنان، توسل به تقدیر برای حفظ آرامش است، نه نفی مسئولیت انسان. توصیه به نیکی و کارهای پسندیده و رعایت عدالت و ترک ستم، از ویژگی های مشترک این دو اثر است.
Keywords:
Authors
جلیل مسعودی فرد
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :