سعید کریمی - استادیارگروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا
فرشید ملامیرزایی - دانشگاه بوعلی سینا
رضا موحدی - دانشگاه بوعلی سینا

آموزش کارآفرینی یک موضوع مهم و مورد توجه در دانشگاه های کشورهای مختلف جهان می باشد و سودمندی های آن مورد ستایش محققان و آموزشگران قرار گرفته است، ولی اثربخشی واقعی این نوع آموزش به طور جامع بررسی نشده است. بنابراین هدف این پژوهش آن است که با استفاده از نظریه رفتار برنامه ریزی شده، تاثیر آموزش کارآفرینی مشخص شود و سودمندی های ناشی از این گونه برنامه ها تعیین گردد. روش پژوهش، شبه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون می باشد. به منظور انجام این پژوهش، ۱۰۹ تن دانشجویان کشاورزی شرکت کننده در درس های آموزش کارآفرینی در چهار دانشگاه غرب کشور (بوعلی سینا، کردستان، شهرکرد و ایلام) به عنوان جامعه آماری انتخاب شدند. داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه در آغاز و پس از پایان درس های کارآفرینی تکمیل و گردآوری شد. روایی محتوایی پرسشنامه را گروهی از خبرگان بررسی و تایید کردند و پایایی بخش های مختلف آن نیز با استفاده از ضریب تتای ترتیبی تایید شد (۷۱/۰ تا ۸۸/۰). بنا بر نتایج، تاثیر آموزش کارآفرینی بر عامل های انگیزشی (نگرش، کنترل رفتاری درک شده، هنجارهای ذهنی) و قصد کارآفرینانه ی دانشجویان مثبت و معنی داری بود. همچنین نتایج بیانگر آن بودند که در بخش سودمندی های برنامه (یادگیری، الهام بخش بودن و منابع رشد)، تنها یادگیری با تغییر نگرش و قصد کارآفرینانه رابطه مثبت و معنی داری داشت. در مجموع، یافته های این پژوهش نشان داد که "نظریه رفتار برنامه ریزی شده" می تواند چارچوب مناسبی برای بررسی اثربخشی برنامه های آموزش کارآفرینی فراهم کند.

آموزش کارآفرینی, نظریه رفتار برنامه ریزی شده, قصد کارآفرینانه, یادگیری, الهام بخشی