عبدالرحیم غیاثی - مربی گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه زابل

بنا بر ادبیات کارآفرینی، قصد کارآفرینی نقش تاثیرگذاری در رفتار کارآفرینی دارد. بدین جهت شناسایی عاملهای موثر بر آن دارای اهمیت بسیاری است. در این راستا، هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطهی باور به خودکارآمدی و قصد کارآفرینی دانشجویان با میانجیگری نگرش کارآفرینی آنان بود. این تحقیق از نظر هدف از نوع کاربردی و از نظر روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی بوده و در سال تحصیلی ۱۳۹۲-۱۳۹۳ در دانشگاه زابل انجام گرفت. جامعهی آماری این پژوهش همهی دانشجویان مقطع کارشناسی رشتههای کشاورزی و منابع طبیعی این دانشگاه بود (۲۰۰۰=N). حجم نمونه، با استفاده از فرمول کوکران، ۱۴۵ نفر تعیین شد که نمونهها به روش تصادفی ساده گزینش شدند. ابزار سنجش، پرسشنامه بود که روایی ظاهری آن توسط تنی چند از متخصصان ترویج و آموزش کشاورزی و اعضای هیات علمی دانشگاه تهران مورد بررسی و تایید قرار گرفت. پایایی ابزار اندازه گیری نیز با استفاده از آلفای ترتیبی و پایایی ترکیبی اندازه گیری شد (۹۰۶/۰- ۷۰۲/۰= α و ۹۰۴/۰- ۸۰۱/۰= CR). دادههای به دست آمده از ابزار اندازه گیری، با معادلههای ساختاری و روش حداقل مربعات جزئی و با استفاده از نرم افزار آماری Smart PLS تجزیه و تحلیل شدند. نتیجهی پژوهش نشان داد که باور به خودکارآمدی با قصد کارآفرینی دانشجویان دارای رابطهی معنیدار مثبتی بوده و به طور مستقیم بر آن اثر می گذارد؛ همچنین نقش میانجیگری نگرش کارآفرینی در رابطهی باور به خودکارآمدی و قصد کارآفرینی تائید شد.

نگرش کارآفرینی, قصد کارآفرینی, باور به خودکارآمدی, دانشجویان کشاورزی و منابع طبیعی