اثربخشی دارو درمانی بر کارکردهای اجرایی، مشکلات رفتاری و نشانگان بالینی اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی

مقدمه: اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی از شایع ترین و پرچالش ترین اختلال های دوران کودکی و نوجوانی است. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی دارو درمانی بر کارکردهای اجرایی، مشکلات رفتاری و نشانگان بالینی اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی می باشد.روش کار: پژوهش از نوع آزمایشی با سنجش پیگیری سه ماهه با دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) انجام شد. شرکت کنندگان به شیوه نمونه گیری هدفمند و براساس میزان هوش و نوع اختلال همتا شدند. گروه درمان­های دارویی تحت نظر روانپزشک به مدت ۱۲ هفته روزانه دارو دریافت کردند. شرکت کنندگان با مقیاس سوانسون، نولان و پلهام ویرایش چهارم برای سنجش نشانه های بالینی ADHD، آزمون عصب روانشناختی کولیج جهت سنجش کارکردهای اجرایی و مقیاس خودگزارشی مشکلات رفتاری راتر فرم والدین مورد سنجش قرار گرفتند. از تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) برای بررسی فرضیه­های پژوهش استفاده شده است.نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که بین گروه تجربی و گروه کنترل در تمامی پس آزمون متغیرهای کارکردهای اجرایی، مشکلات رفتاری و نشانگان بالینی و مولفه های آنها تفاوت معنی داری وجود دارد (۰۵/۰P≤).نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به دست آمده، به نظر می رسد که دارو درمانی، مداخله ای اثر گذار برای درمان متغیرهای ذکر شده می باشد.

Keywords:

اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی , درمان دارویی , کارکردهای اجرایی , مشکلات رفتاری